CSI dokter

  • Blogs
  • Nieuws
  • Forensisch arts
  • Links
  • Boeken
 

TIEN KEER ZWANGER

8/25/2010

0 Comments

 
“We hebben een zwangere zitten, kun je even langskomen?” hoor ik aan de andere kant van de lijn. De – tevens verslaafde – zwangere zou in haar zij een stomp hebben gehad. Ze maakt zich zorgen om haar kindje.

Het valt me mee dat er ditmaal een echte reden is voor mijn komst. Voor iedere zwangere vrouw word ik gebeld. Ook die zonder klachten. Ook die heel vroeg in de zwangerschap. Ons standaardrepliek: zwangerschap is GEEN ziekte. Het is een natuurlijk proces. Dat wordt regelmatig vergeten.

De vrouw wijst me aan waar zij een stomp heeft gehad. Gelukkig zit ze nog heel vroeg in de zwangerschap, zo omstreeks tien weken. De baarmoeder staat bij lange na nog niet zo hoog in de (onder)buik. De buik is bij onderzoek in orde. Er is geen bloedverlies en geen krampende pijn. Overleg met de gynaecoloog levert een afwachtend beleid op. Zowel hij als ik schatten de kans op een spontane abortus zeer laag tot gering.

Ik baal alleen dat mijn zwangerschapstesten op zijn. Iedere zwangere controleer ik standaard op de daadwerkelijke aanwezigheid van de zwangerschap. In een meerderheid van de gevallen blijken de dames dan niet zwanger te zijn. Of gebrek aan kennis of een hoop op invrijheidstelling dit verschijnsel nu veroorzaakt, kan ik niet zeggen. Op basis van mijn ervaring zou ik zeggen een combinatie van beiden. Sommige meiden denken echt zwanger te worden van de lucht, slimme dames denken mij slim af te zijn en hopen op een enkeltje ziekenhuis.

Na het overleg met de gynaecoloog verstrek ik paracetamol aan de zwangere. Ze had gevraagd om iets tegen de pijn. Ik stel haar gerust en leg uit dat het gevaar voor haar ongeborene gering is. Ze lijkt iets geruster.

Aan het eind van mijn dienst voer ik mijn verrichting in ons systeem in. De zwangere blijkt geen onbekende van de politie te zijn. In het afgelopen jaar zijn we zo’n tien maal bij mevrouw geroepen.
 

En iedere keer bleek ze zwanger te zijn.
 

Met een zwangerschapsduur van tien a twaalf weken.


Nu baal ik alleen maar nog meer dat mijn testen op waren…


Extra:


Momenteel draait in de bioscoop een Franse film over een verslaafde zwangere - Le Refuge

0 Comments

MAG IK UW BLOGS HEBBEN? VOOR DE GRATIS?

8/19/2010

8 Comments

 
Beste CSI dokter,
 

Goh, wat een leuke schrijfsels op jouw blog!  Pakkend, actueel, leuk geschreven.

Wij zien wel iets in wat jij schrijft. Onze site/blog/tijdschrift biedt jou graag een online plekje waar jij op vaste basis een column mag aanleveren. Gratis uiteraard. In ruil voor heel veel hits. En eeuwige roem. En vergeet niet, we zijn een heel gerenommeerd  site/blog/tijdschrift op het gebied van (vul zelf maar wat leuks in). Kortom, jij kan ons echt wel gebruiken.

Het is wel de bedoeling dat je de rechten van jouw teksten aan ons overdraagt. En dat je de content nergens eerder plaatst. Je mag het sowieso niet elders plaatsen. Ook niet op jouw eigen site. Misschien heb je geluk en maken we ooit een boekje van jouw schrijfsels. Die zullen wij dan verkopen. Ook hier zul je eeuwige roem voor krijgen: een boekje met je eigen naam erop, dat is toch geweldig?


We verwachten snel een positieve reactie van je,


Groeten van de redactie van site/blog/tijdschrift

 

 

Beste redactie van site/blog/tijdschrift,


Bedankt voor jullie vriendelijke verzoek om gratis mijn content aan jullie te doneren voor de prijs van ‘niks, nada, noppes’. Om een veelheid aan redenen zie ik van uw ‘verleidelijke’ aanbod af.

Zo heb ik namelijk een donkerbruin vermoeden dat u betaald kracht bent van uw site/blog/tijdschrift en u uw mail aan mij hebt geschreven in werktijd. Ik had een bijdrage aan uw forum best willen overwegen als u volledig op vrijwilligers draait en een gezamenlijk hoger doel voor ogen hebt. Eentje waar ik een bijdrage aan kan leveren. Indien mijn bijdrage, ergo mijn content, indirect een financiele bijdrage aan uw bedrijf betekent, dan kunt u mijn medewerking op uw buik schrijven. Uw verzoek roept namelijk associaties op met een bepaald fenomeen uit de natuur: parasiteren. De ander leegzuigen voor eigen gewin. In uw geval financieel gewin.

Naast de belachelijkheid van uw aanbod staat ook uw toon mij niet aan. Ik heb de eer om u teksten aan te leveren. U vraagt meteen alles van mij: exclusiviteit, rechten, eerste publicatie, ik mag niet eens mijn teksten op mijn eigen blog posten. En dat terwijl u bij mij aanklopt. Ik, die zo dankbaar zou moeten zijn, dat jullie me gevonden hebben. Maar het ligt andersom, jullie die mij schijnbaar zo hard nodig hebben. Anders mailden jullie me niet. Ook al is het met een onzinnig ‘aanbod’.

Het feit dat wat ik schrijf nu gratis online staat, betekent nog niet automatisch dat het gratis is. Ik kies er nu zelf voor om het gratis online te zetten. Daarbij heb ik nu een absolute vrijheid. Geen redactie, geen deadlines, geen format, niks. Het feit dat u interesse toont, maakt de content waardevol. U schat het op waarde, dus het heeft een waarde.

Kent u het gezegde ‘tijd is geld’? Dat is namelijk waar. Ook mijn tijd is geld. Ook al schrijf ik in mijn vrije tijd. Die tijd is geld waard. En niet alleen de schrijftijd. Heeft u enig idee hoe lang het heeft geduurd om op dit punt te komen? Dan heb ik het niet alleen over studietijd (zes jaar gymnasium, zes jaar universiteit, 1 jaar specialisatie, werkervaring) maar ook alle vrije tijd die ik heb geinvesteerd in online schrijven, netwerken, het leren om sites en blogs te bouwen etc. En dan heb ik het nog niet over alle tijd die ik – dag in dag uit – investeer om steeds meer expertise in mijn vakgebied op te bouwen. Eindeloos veel tijd. Uren die in de schaduw vallen, maar wel nodig zijn om op dit punt te komen.

Ik zou nog eindeloos door kunnen gaan en redenen, om u geen gratis content te leveren, kunnen aanhalen. Daar heb ik echter geen zin in.

Voorlopig schrijf ik lekker gratis. Voor mensen die het echt waarderen, namelijk mijn bezoekers. Liever waardering van een selecte groep liefhebbers dan dat ik u financieel vooruit help terwijl u mij beknot. En geld verdient over mijn rug.

 

Waardering is niet in geld uit te drukken.

 

Groeten van CSI dokter




Inspiratie opgedaan door BLOG why I don't write for free


Verder lezen op:

Freelancers Associatie - 'Verdien eeuwige roem bij Opzij'

Esther Donkers - 'Voor niks hard werken'
@EstherDo

Contentgirls - 'Gratis ies beste prijs'
@contentgirls

Mensje Melchior - 'Werken voor een cd'
@MensjeM

Harold Makaske - Volkskrant: content mag natuurlijk niks kosten

The Mediacoach Report - Is it fair to have your speeking fee donated to charity?
Praten voor het goede doel (of ook gewoon voor de gratis?)
8 Comments

IK BEN GEGANGBANGED

8/18/2010

5 Comments

 
Janette is de naam van het meisje voor wie ik geroepen ben, maar zo mag ik haar niet noemen. Al enige jaren noemt ze zich Chaniqa. Vermoedelijk geinspireerd door haar Antilliaanse vriendenkring. Ze heeft zich vandaag bij de politie gemeld. Chaniqa wordt al maanden gegangbanged. Onvrijwillig. Door meerdere jongens.

Inmiddels woont Chaniqa bij haar tante. Ze vertelt dat haar ouders zijn omgekomen in een ongeluk. Aangezien ze nog minderjarig is, belt de zedenrechercheur naar haar huis. Ze krijgt echter de moeder van Chaniqa aan de lijn. “Waar is zij nou weer mee bezig?” hoor ik moeder vanaf een afstandje door de telefoon brullen. Zo dood als wij dachten, zijn Chaniqa’s ouders dus niet.

Tijdens het begeleiden van de 14-jarige jongedame naar de zedenkamer valt me op dat het Nederlandse meisje meer het lichaam van een volwassen vrouw dan dat van een kind heeft. Ik zie het wel vaker. Sommige meiden zijn echt vroegrijp. Wie mij verteld had dat ze 18 was, had ik meteen geloofd.

Tijdens mijn ondervraging (om het sporenonderzoek zo veel mogelijk te optimaliseren) valt mij op dat het verhaal dat Chaniqa vertelt continu verandert. Voor zover ik het begrijp zijn de groepsverkrachtingen al maanden aan de gang. In het huis van een neef van haar beste vriendin. Ze blijven haar vragen om langs te komen. En ze blijft komen. Echt snappen doe ik het niet.

Na het sporenonderzoek nemen we haar mee naar een verhoorkamer. Ik moet nog wat papieren halen en haar uitleg geven omtrent testen op SOA’s, een eventuele morning-after pil en nagaan of ik haar op dit moment ergens voor moet inenten. Ik loop even weg om alle paperassen te halen.

Bij terugkomst ligt Chaniqa op de grond. Buiten bewustzijn. Ze ademt nog wel. Een toegesnelde rechercheur vraagt mij of ze 112 moeten bellen. Na controle van pols en ademhaling geef ik aan dat dat niet noodzakelijk is. Ik zie haar wimpers trillen. Chaniqa komt zo vast weer bij.

Na een minuut komt Chaniqa inderdaad bij. We helpen haar op haar stoel en na enige tijd vang ik aan met mijn uitleg rondom SOA’s en aanverwante zaken. Af en toe praat ze weer over haar zaak. Maar iedere keer hoor ik andere verhalen. Termijnen, plaatsen, zelfs personen lijken in het verhaal te veranderen. Ik kan het niet zo goed bijhouden. Gelukkig heeft de zedenpolitie alles op band staan.

Na mijn uitleg zeg ik Chaniqa en de zedenpolitie gedag. Op naar de auto.

Onderweg vraag ik me af wat voor staartje deze zaak nu weer zal krijgen.

 

Twee weken later passeer ik twee zedenrechercheurs – sigarettenrokend – in hun korte pauze.

 

“Hey, hoe is het nu afgelopen met Chaniqa?”

“Die is opgenomen voor de psychiatrie.”

“En die aangifte dan.”

“Tja, daar viel weinig waarheid in te vinden.”

 

Ik loop door voor de start van de methadonronde.

Het antwoord verbaast me niet.


Verder leeswerk in het kader 'niet alle zedenzaken zijn waar':

Stempel van @kaatster

5 Comments

ZELFMOORD BESTAAT NIET

8/13/2010

19 Comments

 
Picture
Zelfmoord bestaat niet. Als ik dit werk niet deed, zou ik het nog geloven ook. Wanneer hoor je er nu van? Zo goed als nooit. Tenzij een bekend persoon voor een zelfgekozen levenseind kiest, of je er een dorps- of stadsgenoot aan verliest, kom je er niet mee in aanraking. En krijg je het idee dat het niet bestaat.

Het aantal keren dat ik bij zelfmoord gevraagd ben te komen schouwen is voor mij niet meer op één hand te tellen. Hoe groot het aandeel van zelfmoord is van alle schouwen die ik doe, weet ik niet exact, maar gevoelsmatig kom ik zo op de 10 a 20% uit. Ik vrees dat ik ook bijna iedere vorm waarop je je leven kunt beeindigen wel gezien heb.

Maar hoeveel mensen betreft het nu op jaarlijkse basis in Nederland? Dat het er vrij veel waren, wist ik wel. Een exact aantal echter niet. Een korte zoektocht op de site van het CBS leverde de antwoorden: al jarenlang schommelt het aantal zelfdodingen zo rond de 1500. Dat is niet niks!
  
Het lijkt niet echt in verband te staan met de minimale aandacht die aan het onderwerp besteed wordt. Of is het een groot taboe? Misschien ook wel. Even googlen leidt mij tot een document dat mogelijk het antwoord op mijn vraag biedt: de kans op imitatiegevaar bij uitgebreide belichting in de pers. Wetenschappelijk onderzoek zou dit bevestigen. Of dit echt zo is, daar ben ik persoonlijk nog niet aan uit. Ik zou er dieper in moeten duiken en er meer over moeten lezen.

Nou wil ik uiteraard ook niemand op het idee brengen om er een eind aan te maken. Integendeel. Maar ik wil het ook niet doodzwijgen. Ik zie het te veel om te doen alsof het er niet is. En de gevolgen zijn groots en tragisch. Gezinnen en families die ontredderd met vele vraagtekens achterblijven. Die nooit een hint kregen of enig teken van groot ongeluk zagen.

De afscheidsbrieven die ik te zien krijg, geven vaak een indruk van een impulsieve daad. Vaak wel na een tijd van ongelukkigheid. Die vaak met niemand gedeeld is. En dan lijkt opeens een totaal afscheid de beste oplossing. Perspectief raakt verloren. Wie de zorgen niet deelt, kan ook niet zijn (vaak vertekende) perspectief toetsen aan de werkelijkheid. Door het met familie, naasten, geliefden te bespreken kan er hopelijk een wat reeeler perspectief komen.

En geloof me dat is echt noodzakelijk. Veel van de impulsieve zelfmoorden zijn uiteindelijk ingegeven door een (vermoedelijk zeer sterk) ongelukkig gevoel bij overzienbare en oplosbare problemen als schulden, verlies van baan, einde van een relatie, gebrek aan geld of een combinatie van deze zaken. Klote? JA! Maar niet het eind van de wereld.

Ik heb de hoop dat mensen die zich dood en doodongelukkig voelen, eens over de drempel heen stappen en er met hun omgeving over gaan praten. Het is niet raar en je bent zeker niet alleen. Misschien kom je er nog achter dat iemand uit je directe omgeving ook met zulke gevoelens en ideeen heeft rondgelopen. Gezien het aantal pogingen tot zelfmoord, dat nog vele male hogen ligt dan de daadwerkelijke zelfmoorden, is die kans erg groot.

Verder mag je, indien je in je omgeving vermoed dat het echt niet goed met iemand gaat, ook best vragen stellen die je niet gewend bent om te stellen. Je zult nog staan te kijken wat voor antwoorden er komen. Denk je aan de dood? Maak je wel eens plannen om er een eind aan te maken? zijn vragen die misschien nog wel eens tot verrassende antwoorden kunnen leiden. Soms kan het ook fijn zijn voor de persoon die er wel mee zit, maar er niet mee naar voren durft te komen. Ik stel de vraag in mijn werk vaak, en krijg regelmatig een bevestigend antwoord. En dat antwoord is geen antwoord om bang voor te zijn. Het is een start. Een  opening. Een eerste stapje op het pad naar hulpverlening. Als de persoon in kwestie ervoor openstaat.

 
Hulp nodig?

Je kunt altijd naar je huisarts toe (tijdens kantooruren) of in avond, nacht en weekend naar de Huisartsenpost. Schroom niet om hulp te zoeken, de huisarts kan de juiste hulp en zorg voor je regelen.
 
Acute hulp nodig? Bel 112 in dreigende situaties


Of bel bij somberheid/depressie/overwegen zelfmoord met 0900 113 0 113 5ct/min

www.113online.nl


Extra informatie:

Per jaar 200 springers voor de trein 

Hoe moeten media berichten over zelfmoord?


BOEK een tweede leven - gesprekken met mensen die een zelfmoordpoging deden


BLOG zelfmoord (is niet laf) van @edgeofeurope

Reactie BLOG van Berend Quest op bovenstaand verhaal: Zelfmoord als verlossing

BLOG Berend Quest - de pornoficatie van zelfmoord. Hier klikken om te bewerken.

Picture
Postsecret
19 Comments

WIE IS CSI DOKTER?

8/7/2010

1 Comment

 
Wie ben jij nou eigenlijk? Ben jij wel echt? zijn vragen die mij – voornamelijk op twitter – voor de voeten worden geworpen. Soms wordt de toon zelfs beschuldigend “jij bent niet echt” of “lekker makkelijk schuilen achter een nepfoto”. Zulke woorden zeggen eigenlijk alleen maar iets over degene die ze schrijft. Wie namelijk verder kijkt dan zijn neus langs is, namelijk op het stukje ‘Iets meer over mij’ op deze site zal zien dat ik helemaal niet zo anoniem ben als menigeen denkt. Maar zoeken op een website of het aanklikken van een linkje is niet voor iedereen weggelegd. Jammer.

De meeste van jullie – grondige detectives in de vrije tijd – zullen het stukje over mij al gelezen hebben. Voor wie dit nog niet heeft gedaan en zich afvraag wie ik ben, kijk even op het juiste onderdeel van mijn site. Ter verdieping heb ik nog interviews bijgevoegd waarin ik ondervraagd ben. En waarin mijn volledige naam genoemd staat.

Het enige wat ik gedaan heb is een aantal kleine drempels opwerpen om mensen met mogelijk vreemde of slechte intenties enigzins buiten de deur te houden. Wie graag mijn naam wil weten, kan erachter komen, het kost alleen enige moeite. En niet iedereen brengt tegenwoordig nog voor alles veel moeite op. En dat levert mij enige bescherming op. Bescherming voor mogelijk kwaad. Vraag mij ook niet precies welk kwaad, maar het is een welgemeend en goedbedoeld advies van mijn baas. En ik vertrouw hem en acht hem hoog in zijn oordeel.

 

Daarom ben ik CSI dokter.

 En voor de echte speurders of de echt geintesseerden: die vinden de rest wel. 

1 Comment

PRIVACY

8/4/2010

9 Comments

 
Vandaag ontving ik een mail met een terechte vraag: hoe zit het nu met de privacy van de mensen over wie je schrijft. Je patienten, de overledenen en ieder ander waar je over schrijft.

Die mensen hebben immers ook recht op hun privacy. Helemaal waar. En daar heb ik ook aan gedacht. En daar blijf ik aan denken.

Vooralsnog heb ik niet toegelicht hoe ik probeer die privacy te waarborgen. Ten eerste doe ik dit werk nu al meer dan twee jaar. Ik heb bewust besloten om een tijd te wachten voordat ik mijn ervaringen op zou gaan schrijven. De reden dat ik hiervoor heb gekozen is omdat de tand des tijds dan al een klein beetje van het werk zou doen: met het verstrijken van de tijd slijt de actualiteit van de verhalen. En hopelijk daarmee ook de herkenbaarheid.

Verder verander ik leeftijden, nationaliteiten en – als het lukt – geslachten van wie ik gezien heb. Ook daarmee hoop ik herkenbaarheid te reduceren. Daarnaast is een deel van de mensen die ik zie tijdelijk in Nederland, voor een bezoekje aan onze hoofdstad. Zij zullen zich, tenzij zij de Nederlandse taal beheersen, niet snel herkennen.

Als laatste strategie in het verminderen van de herkenbaarheid kan ik het samenbreien van mijn belevenissen noemen. Veel van mijn verhalen zijn inmiddels samensmeltingen van wat ik meegemaakt heb. Het komt dicht in de buurt van mijn belevenis, maar ging niet exact zo in werkelijkheid. Ook kleine details waarin een persoon zich zou kunnen herkennen, zoals lokatie van verwondingen, pas ik aan.

Al met al hoop ik de herkenbaarheid zo veel mogelijk gereduceerd te hebben. Ik hoop dat niemand zich herkent. Mocht dit wel zo zijn, dan verwijder ik het stuk meteen.

Niet over mijn werk schrijven, om deze reden, lijkt mij zonde. Ik  probeer een kijkje te geven in de bijzondere wereld van gezondheid en justitie en ik wil de menselijke kant van arrestanten naar voren laten komen. En de menselijke kant van politie, het politiewerk en mijn werk.

Vandaar mijn besluit om op deze wijze over mijn werk te schrijven.


Ik hoop – en denk – dat ik er goed mee doe.

9 Comments

KEREL_VENT BOVEN WATER

8/4/2010

0 Comments

 
Weet geen details, gaat me eigenlijk ook niks aan maar hij is boven water. Iedereen die bezorgd was bedankt voor de hulp. I.v.m. privacy heb ik de vorige blogs eraf gehaald.
0 Comments

    Over mij

    Ik ben geruime tijd werkzaam geweest als beoefenaar van het intrigerende en boeiende vak van forensisch arts.

    Graag geef ik een indruk van mijn werkzaamheden. Zoals je zult lezen, is het werk nooit saai.

    Naast het - iedereen wel bekende - CSI werk, leveren forensisch artsen zorg aan arrestanten, daklozen, ver- slaafden, illegalen, vluchte- lingen en anderzins ontheemden...

    NOOT: de blogs zijn FICTIE en losjes gebaseerd op de werkelijkheid

    Blogs

    Crimebeat - misdaadblog  van Joost van der Wegen
    Forensische Psychologie Blog
    blog wetenschappers UM
    Mathieu van Linde - columns
    van een strafrechtadvocaat
    Mick van Wely - blog & site van misdaadjournalist Wely
    Moordatlas - overzicht moorden in Nederland
    Zittingszaal 14 - Rob Zijlstra blogt over rechtbank

    Columns

    Alles
    Aankondiging
    Aanrader
    Bedelbier
    Beeld
    Beelden
    Bekentenissen
    Belevenissen
    Beschouwingen
    Bizar
    Bloedbad Aan De Balie
    Blog
    Boek
    Boeken
    Crystal Meth
    Csi Documentaire Post Mortem
    Csi Dokter Gaat Op Les
    Csi Dokter In Sante En Viva 400
    CSI Dokter Lanceert Www.forensischwerk.nl
    Csi Dokter Liegt Dat Ze Barst
    De Aanleidingloze Gijzeling
    De Alcoholloze Alcoholist
    De Dode Dronkaard
    De Domme Dief
    De Driemaandelijkse Dood
    De Ene Zedenzaak Is De Andere Niet
    De Gelukkige Aanhouding
    De Harteloze Arrestant
    De Pliesie Is Zo Slecht Nog Niet
    Dertien Maal Is Scheepsrecht
    De Schouw
    Dienders Van De Nacht
    Dna Van Een Dode
    Documentaire Forensisch Arts Botter
    Doodstraf Herinvoeren
    Een Echte Boef Herken Je Niet
    Een Hapje Penis
    Een Kogelgat Herken Je Niet
    Een Laatste Glas Wijn
    Een Leven Op De Weg
    Een Uur Te Lang
    Extreme Overlast
    Fijne Feestdagen
    Gastblog
    Gecondoleerd
    Gedumpt In Het Trappenhuis
    Geen Zin
    Ghb Prostituee
    Had Mijn Vader Maar Aan Me Gezeten
    H.E.L.P.
    H*E*L*P
    Het Onmogelijke Is Mogelijk
    Ik Ben Gegangbanged
    Ik Heb Niet Aan Haar Gezeten
    Ina Postjes
    Kritisch
    Kruispunten Van Mensenlevens
    Leukigheden
    Mag Ik Uw Blogs Hebben? Voor De Gratis?
    Mama Is Koud
    Met Ons Is Niks Aan De Hand
    Misdaad Twitter Top 10
    Naakt Gestript In De Isoleercel
    Nepdronken
    Nieuws
    Nieuws Voordat Het Nieuws Is
    Onbetaalde Reclame
    (On)vrijwillig Van Achteren Genomen
    Ook Dokters Maken Fouten
    Ook Een Vrouw Kan Gemeen Slaan
    Opgesloten Met Een Boef
    Oude Snoeperd
    Paddo Naakt
    Pee Here
    Privacy
    Ruilseks Bestaat Niet
    Rukverzoek
    Schijndood
    Sluikreclame
    Snelwegschutter
    Spoken Bestaan Niet
    Tien Keer Zwanger
    Toverpillen
    Trekkertje Rijden
    Verbrand Als Een Heks
    Voorbeelddakloze
    Wannabe Daklozen
    Wie Is CSI Dokter?
    Wie Schrijft
    Wordt Gelezen
    Zelfmoord Bestaat Niet

    RSS-feed

    Archieven

    Maart 2019
    Januari 2013
    December 2012
    November 2012
    September 2012
    Juli 2012
    Juni 2012
    Mei 2012
    April 2012
    Maart 2012
    Februari 2012
    Januari 2012
    November 2011
    Oktober 2011
    September 2011
    Augustus 2011
    Juli 2011
    Juni 2011
    Mei 2011
    April 2011
    Maart 2011
    Februari 2011
    Januari 2011
    December 2010
    November 2010
    Oktober 2010
    September 2010
    Augustus 2010
    Juli 2010
    Juni 2010
    Mei 2010
    April 2010
    Maart 2010

Op alle teksten op deze site berust het auteursrecht.