De dood zit in een klein hoekje. Dag in, dag uit balanceer je als arts op het randje. Schat ik het juist in? Zie ik niks over het hoofd? Maak ik geen (dodelijke) fout? Dat betekent altijd scherp zijn. Niets vergeten. Alles goed controleren. Dubbel controleren.
Meerdere malen per week loop ik een methadonronde. Op de cellencomplexen – de plek waar arrestanten verblijven tot ze voor de rechter voorgeleid worden – zitten dagelijks tientallen arrestanten. Een deel ervan is verslaafd aan heroine. Om de afkickverschijnselen van het niet kunnen snuiven of roken van heroine tegen te gaan, verstrekken GGD dokters dagelijks methadon aan de verslaafden. De methadon geeft geen kick, zoals heroine, maar is een vervangende stof die ervoor zorgt dat de arrestanten niet in afkick gaan. En die afkick is geen sinecure: ze worden hondsberoerd en laten op den duur alles uit alle lichaamsopeningen lopen.
Om dit te voorkomen gaat er dagelijks een arts langs om methadon te verstrekken. Aan zij die verslaafd zijn. Of beweren verslaafd te zijn. Er is namelijk geen algemene ‘junkendatabase’ van Amsterdamse verslaafden. Ik kan dus niet van iedereen die beweert heroine te gebruiken, controleren of het echt zo is. En geloof me, er zijn dus mensen die daar om liegen. Inmiddels heb ik meer dan genoeg ervaring om op basis van het verhaal van de vermoedelijk verslaafde, plus mijn bevindingen bij het lichamelijk onderzoek een inschatting te maken of ik te maken heb met een echt afkickende junk. Daarnaast geven we ‘onbekende verslaafden’ die we de eerste keer zien, en wel afkicken, maar een minimale hoeveelheid methadon. Zo kunnen we die ene nepjunk nooit een overdosis geven.
En om die laatste regel ben ik erg blij. Want ik ben er mooi een keer ingetuind.
Op mijn zoveelste methadonronde zag ik een man die op mijn lijst met verslaafden stond. Ja, hij was echt aan het afkicken. Hij noemde een aantal stereotype afkickverschijnselen op (wisselend warm en koud, kippevel, buikpijn), maar meldde ook wat klachten die niet bij afkicken pasten. Bij onderzoek leek hij inderdaad niet lekker. Bij navraag wat hij exact gebruikte, noemde hij i.p.v. een dagelijkse heroinedosis een wekelijkse dosis op.
Vreemd…… Junks praten altijd in termen van zoveel gram bruin (heroine) of wit (cocaine) per dag. Een junk pratend in weekdoseringen had ik nog nooit gezien.
Ik liet me echter niet uit het lood slaan. Een beetje een afwijkend verhaal, maar een man die beweert verslaafd te zijn en nu afkickt, die moet ik toch echt helpen. “OK, ik begin met een lage dosering, meneer, dat is standaard, uit veiligheidsoverwegingen.” De man sputterde niet tegen. Tot mijn verbazing, zei hij dat ook best wel met minder tabletten de dag door zou komen. Vier, drie, nee, doe maar twee.
Ik druk er twee in zijn handen uit de strips. Ik zal nooit tegensputteren als een verslaafde minder wil. Het gebeurt niet vaak, maar soms willen ze zelf omlaag.
“Hey doc, dit spul is toch niet gevaarlijk he?” vraagt hij me na ze te hebben weggewerkt. Ik kijk hem vragend en verbaasd aan. “Ja, ik wilde gewoon even rustig worden, helpt dit daarvoor?”
Ik word boos. Terwijl we de deur dichtgooien roep ik hem toe dat een overdosis van dit spul levensgevaarlijk is.
Gelukkig heb ik hem – wegens de vele ingebouwde veiligheidsmaatregelen – geen overdosis gegeven.
En als ie rustig had willen worden, had ie dat gewoon aan kunnen kaarten. Daar doen we namelijk ook gewoon wat aan. Maar de boel belazeren ten koste van je eigen leven…..
Levensgevaarlijk.
Had ik maar naar mijn gevoel geluisterd.
Mijn gevoel zei namelijk ‘hier klopt iets niet’.
Toelichting:
De verstrekte dosering is niet gevaarlijk voor gezonde mensen/mensen die niet verslaafd zijn. Wegens de standaard ingebouwde veiligheidsmarges krijgen arrestanten de eerste keer een dosering verstrekt die nooit levensbedreigend kan zijn. Deze man is nooit bedreigd geweest in zijn gezondheid wegens deze maatregel. Hij bleek echter niet verslaafd en had de medicatie niet moeten krijgen. Het effect van de dosering zal vermoedelijk wat loomheid en sufheid zijn geweest in deze dosering.
Meerdere malen per week loop ik een methadonronde. Op de cellencomplexen – de plek waar arrestanten verblijven tot ze voor de rechter voorgeleid worden – zitten dagelijks tientallen arrestanten. Een deel ervan is verslaafd aan heroine. Om de afkickverschijnselen van het niet kunnen snuiven of roken van heroine tegen te gaan, verstrekken GGD dokters dagelijks methadon aan de verslaafden. De methadon geeft geen kick, zoals heroine, maar is een vervangende stof die ervoor zorgt dat de arrestanten niet in afkick gaan. En die afkick is geen sinecure: ze worden hondsberoerd en laten op den duur alles uit alle lichaamsopeningen lopen.
Om dit te voorkomen gaat er dagelijks een arts langs om methadon te verstrekken. Aan zij die verslaafd zijn. Of beweren verslaafd te zijn. Er is namelijk geen algemene ‘junkendatabase’ van Amsterdamse verslaafden. Ik kan dus niet van iedereen die beweert heroine te gebruiken, controleren of het echt zo is. En geloof me, er zijn dus mensen die daar om liegen. Inmiddels heb ik meer dan genoeg ervaring om op basis van het verhaal van de vermoedelijk verslaafde, plus mijn bevindingen bij het lichamelijk onderzoek een inschatting te maken of ik te maken heb met een echt afkickende junk. Daarnaast geven we ‘onbekende verslaafden’ die we de eerste keer zien, en wel afkicken, maar een minimale hoeveelheid methadon. Zo kunnen we die ene nepjunk nooit een overdosis geven.
En om die laatste regel ben ik erg blij. Want ik ben er mooi een keer ingetuind.
Op mijn zoveelste methadonronde zag ik een man die op mijn lijst met verslaafden stond. Ja, hij was echt aan het afkicken. Hij noemde een aantal stereotype afkickverschijnselen op (wisselend warm en koud, kippevel, buikpijn), maar meldde ook wat klachten die niet bij afkicken pasten. Bij onderzoek leek hij inderdaad niet lekker. Bij navraag wat hij exact gebruikte, noemde hij i.p.v. een dagelijkse heroinedosis een wekelijkse dosis op.
Vreemd…… Junks praten altijd in termen van zoveel gram bruin (heroine) of wit (cocaine) per dag. Een junk pratend in weekdoseringen had ik nog nooit gezien.
Ik liet me echter niet uit het lood slaan. Een beetje een afwijkend verhaal, maar een man die beweert verslaafd te zijn en nu afkickt, die moet ik toch echt helpen. “OK, ik begin met een lage dosering, meneer, dat is standaard, uit veiligheidsoverwegingen.” De man sputterde niet tegen. Tot mijn verbazing, zei hij dat ook best wel met minder tabletten de dag door zou komen. Vier, drie, nee, doe maar twee.
Ik druk er twee in zijn handen uit de strips. Ik zal nooit tegensputteren als een verslaafde minder wil. Het gebeurt niet vaak, maar soms willen ze zelf omlaag.
“Hey doc, dit spul is toch niet gevaarlijk he?” vraagt hij me na ze te hebben weggewerkt. Ik kijk hem vragend en verbaasd aan. “Ja, ik wilde gewoon even rustig worden, helpt dit daarvoor?”
Ik word boos. Terwijl we de deur dichtgooien roep ik hem toe dat een overdosis van dit spul levensgevaarlijk is.
Gelukkig heb ik hem – wegens de vele ingebouwde veiligheidsmaatregelen – geen overdosis gegeven.
En als ie rustig had willen worden, had ie dat gewoon aan kunnen kaarten. Daar doen we namelijk ook gewoon wat aan. Maar de boel belazeren ten koste van je eigen leven…..
Levensgevaarlijk.
Had ik maar naar mijn gevoel geluisterd.
Mijn gevoel zei namelijk ‘hier klopt iets niet’.
Toelichting:
De verstrekte dosering is niet gevaarlijk voor gezonde mensen/mensen die niet verslaafd zijn. Wegens de standaard ingebouwde veiligheidsmarges krijgen arrestanten de eerste keer een dosering verstrekt die nooit levensbedreigend kan zijn. Deze man is nooit bedreigd geweest in zijn gezondheid wegens deze maatregel. Hij bleek echter niet verslaafd en had de medicatie niet moeten krijgen. Het effect van de dosering zal vermoedelijk wat loomheid en sufheid zijn geweest in deze dosering.
RSS-feed