WIE SCHRIJFT, WORDT GELEZEN

Wie schrijft, wordt gelezen. 

Klinkt heel voor de hand liggend. Toch is het dat niet. De gedachtenstromen vliegen door je hoofd. Ik zet ze op papier. Nouja, digitaal papier. Kopieren en plakken in het juiste webvenster. Ik druk op de 'send' knop. Een bericht wordt de digitale wereld in gezonden.

Stilte. Er gebeurt helemaal niets. Niets. Zoals verwacht. 

Alsof je flessenpost in de zee gooit. Tot nooit meer ziens...

Aan statistieken kan ik zien dat er af en toe mensen zijn die de teksten lezen. Of beter gezegd, vermoedelijk lezen. Wat een bezoeker op mijn site doet, weet ik niet. Binnen een tel kan de muis op het kruisje beland zijn. Weg digitaal bericht.

Opeens blijkt het tegendeel het geval. Het gevoel van weggegooide berichten blijkt niet te kloppen. Ik krijg mails met leuke reacties. Van vreemden en van naasten. Sommigen krijgen een ander beeld van mij als persoon. Geliefden spreken me aan op mijn schrijfsels en memoreren mijn verhalen. Ze kennen herinneringen die ik nooit met ze gedeeld heb. Althans niet face to face. 

Een vreemde gewaarwording.

Ik moet nog even wennen.