Marieke komt de praktijk binnenlopen en staat aan de balie met de mededeling dat ze nu een dokter moet spreken, ik herken haar niet als patiënt van onze praktijk, maar in haar ogen zie ik dat ze hulp nodig heeft. Ik besluit haar in de lege behandelkamer te zetten tot de arts vrij is. Als ik daarna terug wil lopen naar de balie vraagt ze me te blijven, ze wil niet alleen zijn.
Ik besluit m'n collega in de koffiekamer een seintje te geven en ga in de behandelkamer zitten. Als Marieke haar jas uit doet zie ik allerlei schramen en kleine wondjes, ik vraag haar rustig plaats te nemen op de behandeltafel en maak de schramen en wondjes vast schoon. Terwijl ik dat doe observeer ik Marieke ze probeert erg rustig te blijven maar ik zie dat ze van elke aanraking schrikt.
Als de arts binnenkomt wil ik terug lopen naar mijn balie, maar de arts vraagt me te blijven, hij lijkt het niet te vertrouwen. Waarom wordt snel duidelijk, Marieke lijkt te maken te hebben met huiselijk geweld. Niet door haar partner maar door haar broer. De arts vraagt wat ze wil, dat is snel duidelijk, ze wil niet liever dan weg uit de situatie.
We bellen de politie en dragen Marieke over. We kunnen namelijk wel wat doen aan haar uiterlijke wondjes maar niet aan de grote innerlijke wondjes, daarvoor zal ze psychische hulp moeten hebben. Het allerbelangrijkste: aangifte doen en weg uit de situatie.
Enkele maanden later komt Marieke de praktijk opnieuw binnen lopen ditmaal met een grote bos bloemen en een glimlach op haar gezicht. Ze is vrij.
Heb jij ook te maken met huiselijk geweld? Doe aangifte of ga naar je huisarts of kijk op http://www.huiselijkgeweld.nl/index
Voor het eerst een gastblog op csidokter.nl Na lang zelf wekelijks een stukje te hebben aangeleverd, las ik vandaag voor het eerst de verhaaltjes van Annika, een dokters-assistente in Amsterdam. Het duurde niet lang voordat ik erachter was dat haar stukken leuk & leeswaardig zijn. Dus daarom ditmaal een blog van Annika. Moge jullie ook haar (online) gaan volgen op http://doktersassistent.blogspot.com/
Ik besluit m'n collega in de koffiekamer een seintje te geven en ga in de behandelkamer zitten. Als Marieke haar jas uit doet zie ik allerlei schramen en kleine wondjes, ik vraag haar rustig plaats te nemen op de behandeltafel en maak de schramen en wondjes vast schoon. Terwijl ik dat doe observeer ik Marieke ze probeert erg rustig te blijven maar ik zie dat ze van elke aanraking schrikt.
Als de arts binnenkomt wil ik terug lopen naar mijn balie, maar de arts vraagt me te blijven, hij lijkt het niet te vertrouwen. Waarom wordt snel duidelijk, Marieke lijkt te maken te hebben met huiselijk geweld. Niet door haar partner maar door haar broer. De arts vraagt wat ze wil, dat is snel duidelijk, ze wil niet liever dan weg uit de situatie.
We bellen de politie en dragen Marieke over. We kunnen namelijk wel wat doen aan haar uiterlijke wondjes maar niet aan de grote innerlijke wondjes, daarvoor zal ze psychische hulp moeten hebben. Het allerbelangrijkste: aangifte doen en weg uit de situatie.
Enkele maanden later komt Marieke de praktijk opnieuw binnen lopen ditmaal met een grote bos bloemen en een glimlach op haar gezicht. Ze is vrij.
Heb jij ook te maken met huiselijk geweld? Doe aangifte of ga naar je huisarts of kijk op http://www.huiselijkgeweld.nl/index
Voor het eerst een gastblog op csidokter.nl Na lang zelf wekelijks een stukje te hebben aangeleverd, las ik vandaag voor het eerst de verhaaltjes van Annika, een dokters-assistente in Amsterdam. Het duurde niet lang voordat ik erachter was dat haar stukken leuk & leeswaardig zijn. Dus daarom ditmaal een blog van Annika. Moge jullie ook haar (online) gaan volgen op http://doktersassistent.blogspot.com/
RSS-feed