“Dit is niet in de haak, doc,” roept de rechercheur die me tegemoet loopt in de flat. Ik ben gevraagd te komen schouwen wegens de vondst van een overledene in een trappenhuis van een grote flat. Nou willen mensen op alle plekken – verzin het zo gek en je vindt ze er wel – overlijden, maar deze vondst was inderdaad vreemd.
In plaats van een soepel neergevleide man, kijk ik naar een donkere man die plankhard over de trap heen ‘ligt’. Nouja, ligt, meer op de uitstekende randen van de treden ligt. Op het eerste oog zag ik het niet, maar het is inderdaad duidelijk dat de man daar neergelegd is. En dat is pas na het intreden van de lijkstijfheid gebeurd. Daardoor ligt hij zo raar, alsof je een plank op de trap legt. Zo ziet het er ook echt uit.
De recherche had al voor mijn komst door dat het vuil spel was en had er een plaats delict van gemaakt. Vermoedelijk was ik er – al schouwend – pas na enige tijd achter gekomen. De echte speurneuzen bij de politie zijn scherp. Heel scherp.
Ik ontkleed de man en onderzoek hem van top tot teen. Hij is vrij slank, bijna mager. Zijn postuur is tenger. Vermoedelijk van Afrikaanse afkomst. Aan zijn lichaam kan ik geen bijzonderheden ontdekken. Wel is zijn buik wat opgezet voor iemand met zo een slank lichaam. “Geen idee waar deze man aan is overleden,” vertel ik de politie. Gezien de sterke verdenking op plaatsing – en daarmee dus versleping – van het lichaam, geef ik een verklaring van niet-natuurlijk overlijden af.
Ik vertrek en laat het plaats delict over aan de rechercheurs.
Een paar dagen later spreek ik een van de betrokken rechercheurs. Ze hadden al een vermoeden dat er mogelijk drugs in het spel was. In de flat waar we de man vonden, vinden nogal wat criminele activiteiten plaats. Drugshandel weelt er tierig. Ik had er geen idee van. Ja, het is niet de beste buurt van Amsterdam. Maar grootschalige drugshandel? Geen idee.
De Afrikaanse man is naar het NFI gestuurd voor sectie. “Wat denk je? Zijn buik zat vol met bollen!” vertelt de rechercheur me. Waarschijnlijk is er een bol geknapt en zaten zijn werkgevers niet te wachten op een illegale dode Afrikaan op de bank.
En dan word je dus gewoon het trappenhuis in geschoven….
Wel met de bollen cocaine nog in je lijf.
Het valt me nog mee dat ze niet eerst geprobeerd hebben om de waren te ‘confisqueren’ met een paar snedes in de buik. Dat zal niet uit respect voor de doden zijn geweest. Ze zullen het wel niet aangedurfd hebben…
In plaats van een soepel neergevleide man, kijk ik naar een donkere man die plankhard over de trap heen ‘ligt’. Nouja, ligt, meer op de uitstekende randen van de treden ligt. Op het eerste oog zag ik het niet, maar het is inderdaad duidelijk dat de man daar neergelegd is. En dat is pas na het intreden van de lijkstijfheid gebeurd. Daardoor ligt hij zo raar, alsof je een plank op de trap legt. Zo ziet het er ook echt uit.
De recherche had al voor mijn komst door dat het vuil spel was en had er een plaats delict van gemaakt. Vermoedelijk was ik er – al schouwend – pas na enige tijd achter gekomen. De echte speurneuzen bij de politie zijn scherp. Heel scherp.
Ik ontkleed de man en onderzoek hem van top tot teen. Hij is vrij slank, bijna mager. Zijn postuur is tenger. Vermoedelijk van Afrikaanse afkomst. Aan zijn lichaam kan ik geen bijzonderheden ontdekken. Wel is zijn buik wat opgezet voor iemand met zo een slank lichaam. “Geen idee waar deze man aan is overleden,” vertel ik de politie. Gezien de sterke verdenking op plaatsing – en daarmee dus versleping – van het lichaam, geef ik een verklaring van niet-natuurlijk overlijden af.
Ik vertrek en laat het plaats delict over aan de rechercheurs.
Een paar dagen later spreek ik een van de betrokken rechercheurs. Ze hadden al een vermoeden dat er mogelijk drugs in het spel was. In de flat waar we de man vonden, vinden nogal wat criminele activiteiten plaats. Drugshandel weelt er tierig. Ik had er geen idee van. Ja, het is niet de beste buurt van Amsterdam. Maar grootschalige drugshandel? Geen idee.
De Afrikaanse man is naar het NFI gestuurd voor sectie. “Wat denk je? Zijn buik zat vol met bollen!” vertelt de rechercheur me. Waarschijnlijk is er een bol geknapt en zaten zijn werkgevers niet te wachten op een illegale dode Afrikaan op de bank.
En dan word je dus gewoon het trappenhuis in geschoven….
Wel met de bollen cocaine nog in je lijf.
Het valt me nog mee dat ze niet eerst geprobeerd hebben om de waren te ‘confisqueren’ met een paar snedes in de buik. Dat zal niet uit respect voor de doden zijn geweest. Ze zullen het wel niet aangedurfd hebben…
RSS-feed