Vandaag komt nieuwsblog Geenstijl met het bericht dat een ‘GHB-junk’, met een heterdaadje op zak, was vrijgelaten uit zijn cel wegens kans op psychische ontsporing. Het bericht is gebaseerd op een krantenbericht van BN de Stem. Een inbreker die op heterdaad werd betrapt door de bewoners, werd niet veel later wegens gezondheidsproblemen vrijgelaten. Een GGZ arts had dit aan de politie geadviseerd.
Verontwaardiging alom. Verontwaardiging die ik overigens heel goed begrijp. Zijn we nu helemaal gek geworden? Gaan we nu verslaafde boeven vrijuit sturen om ‘gezondheidsredenen’?
De toelichting in het krantenartikel met betrekking tot de vooralsnog ongebrijpelijke vrijlating van de inbreken is als volgt:
Een gewaarschuwde GGZ-arts adviseerde de politie dringend om de man direct vrij te laten. Ghb-verslaafden die stoppen met het gebruik, krijgen ontwenningsverschijnselen en worden daardoor heel lastig hanteerbaar. Bij het afkicken moeten medicamenten toegediend worden en de verslaafde moet daarbij begeleid worden, anders kan hij doordraaien en in een psychose raken. "In een politiecel ziet men dat niet graag op zich afkomen", zegt Roel Hermanides van de Raad van Bestuur van verslavingszorginstelling Novadic-Kentron.
Mocht ik een buitenstaander zijn en dit artikel in mijn krant lezen, dan zouden mijn haren volledig overeind gaan staan. Waar zijn we mee bezig in dit land? Gaan we misdadigers omdat ze misschien wel eens psychisch niet lekker kunnen worden, alvast preventief naar huis sturen? Omdat we dit niet voldoende kunnen (of willen?) begeleiden. Wat een malloten!
De werkelijkheid ligt echter, zoals altijd, een stuk genuanceerder. GHB, een voormalig narcosemiddel dat vanwege de moeilijke hanteerbaarheid in de operatiekamers uit zwang geraakt is, is in Nederland enige jaren terug als partydrug op de markt gekomen. Veelal werd het recreatief gebruikt in de uitgaansscene. De drugs is goedkoop en makkelijk zelf te maken via recepten of Youtube-filmpjes op internet. De ingredienten zijn in iedere bouwmarkt te koop.
Het idee dat GHB alleen maar voor de leuk als partydrug wordt gebruikt, is inmiddels verlaten. Steeds meer en meer (veelal jonge) mensen melden zich aan de poorten van verslavingsinstellingen om af te kicken van de GHB. GHB blijkt enorm verslavend te zijn. Gezien de relatieve nieuwheid van dit probleem zijn er nog geen cijfers hoeveel mensen er nu daadwerkelijk aan GHB verslaafd zijn. Maar uit praktijkervaring kan ik vertellen dat het er veel zijn en dat het een toenemend en ernstig probleem in onze samenleving is.
GHB-verslaafden kunnen de drug niet meer recreatief gebruiken. Om nog ‘normaal’ te kunnen functioneren hebben zij iedere 2 uur zo ongeveer 5 ml (een slokje) nodig om geen ernstige afkickverschijnselen te krijgen. Ze moeten vierentwintig uur door ‘slokjes’ innemen. Normaal slapen is er ook niet meer bij. De onthoudingsverschijnselen in geval van afwezigheid van GHB gaan veel verder dan een psychose. Afkickers krijgen een totale ontregeling van hun lichaam, beginnende met onrust, hartkloppingen, hoofdpijn, meestal overgaand in een psychische ontregeling (psychose of delirant beeld) dat onbehandeld kan eindigen in overlijden. Wie niet tijdig nieuwe GHB innneemt, zal deze hevige vorm van afkick ingaan. En deze afkick is met geen enkel medicijn (behalve dus het innnemen van de eigen GHB) te bestrijden. Indien de afkick zich in een ernstig stadium bevindt is opname op een intensive care, waar de patient volledig onder zeil wordt gebracht, noodzakelijk. Zelfs dan is het de vraag of de afkicker het overleven zal.
Verslavingsinstellingen zijn al enige tijd bezig met het probleem van GHB-verslaafden en afkick van GHB. Na pogingen om ze te laten afkicken met hooggedoseerd benzodiazepinen (dempende medicatie) lijken de instellingen nu langzaam maar zeker over te stappen op afkicken met de eigen GHB, in afnemende doseringen. Dit betekent nog steeds dag en nacht ‘slokjes’ innemen, maar telkens met minder GHB in het ‘slokje’ totdat er uiteindelijk geen GHB meer nodig is. Een soort van uitsluipen.
Gezien de potentieel dodelijke afloop bij het rigoreus afkicken van GHB, kan de afkick alleen onder toezicht van medisch personeel, met de eigen GHB, worden bewerkstelligd.
Zolang er geen medisch professionals met ervaring in de buurt is, is (noodgedwongen) afkick onmogelijk en levensgevaarlijk.
Dus tenzij de overheid voornemens is om ‘GHB-junks’ in de cel staats-GHB te gaan verschaffen, vrees ik dat boeven verslaafd aan dit voormalig narcosemiddel vooralsnog vrijuit zullen gaan.
Meer informatie:
Artikel Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde over GHB-afhankelijkheid- en onthoudingssyndroom
Case report van opname op IC na afkicken van GHB uit NTVG
Verontwaardiging alom. Verontwaardiging die ik overigens heel goed begrijp. Zijn we nu helemaal gek geworden? Gaan we nu verslaafde boeven vrijuit sturen om ‘gezondheidsredenen’?
De toelichting in het krantenartikel met betrekking tot de vooralsnog ongebrijpelijke vrijlating van de inbreken is als volgt:
Een gewaarschuwde GGZ-arts adviseerde de politie dringend om de man direct vrij te laten. Ghb-verslaafden die stoppen met het gebruik, krijgen ontwenningsverschijnselen en worden daardoor heel lastig hanteerbaar. Bij het afkicken moeten medicamenten toegediend worden en de verslaafde moet daarbij begeleid worden, anders kan hij doordraaien en in een psychose raken. "In een politiecel ziet men dat niet graag op zich afkomen", zegt Roel Hermanides van de Raad van Bestuur van verslavingszorginstelling Novadic-Kentron.
Mocht ik een buitenstaander zijn en dit artikel in mijn krant lezen, dan zouden mijn haren volledig overeind gaan staan. Waar zijn we mee bezig in dit land? Gaan we misdadigers omdat ze misschien wel eens psychisch niet lekker kunnen worden, alvast preventief naar huis sturen? Omdat we dit niet voldoende kunnen (of willen?) begeleiden. Wat een malloten!
De werkelijkheid ligt echter, zoals altijd, een stuk genuanceerder. GHB, een voormalig narcosemiddel dat vanwege de moeilijke hanteerbaarheid in de operatiekamers uit zwang geraakt is, is in Nederland enige jaren terug als partydrug op de markt gekomen. Veelal werd het recreatief gebruikt in de uitgaansscene. De drugs is goedkoop en makkelijk zelf te maken via recepten of Youtube-filmpjes op internet. De ingredienten zijn in iedere bouwmarkt te koop.
Het idee dat GHB alleen maar voor de leuk als partydrug wordt gebruikt, is inmiddels verlaten. Steeds meer en meer (veelal jonge) mensen melden zich aan de poorten van verslavingsinstellingen om af te kicken van de GHB. GHB blijkt enorm verslavend te zijn. Gezien de relatieve nieuwheid van dit probleem zijn er nog geen cijfers hoeveel mensen er nu daadwerkelijk aan GHB verslaafd zijn. Maar uit praktijkervaring kan ik vertellen dat het er veel zijn en dat het een toenemend en ernstig probleem in onze samenleving is.
GHB-verslaafden kunnen de drug niet meer recreatief gebruiken. Om nog ‘normaal’ te kunnen functioneren hebben zij iedere 2 uur zo ongeveer 5 ml (een slokje) nodig om geen ernstige afkickverschijnselen te krijgen. Ze moeten vierentwintig uur door ‘slokjes’ innemen. Normaal slapen is er ook niet meer bij. De onthoudingsverschijnselen in geval van afwezigheid van GHB gaan veel verder dan een psychose. Afkickers krijgen een totale ontregeling van hun lichaam, beginnende met onrust, hartkloppingen, hoofdpijn, meestal overgaand in een psychische ontregeling (psychose of delirant beeld) dat onbehandeld kan eindigen in overlijden. Wie niet tijdig nieuwe GHB innneemt, zal deze hevige vorm van afkick ingaan. En deze afkick is met geen enkel medicijn (behalve dus het innnemen van de eigen GHB) te bestrijden. Indien de afkick zich in een ernstig stadium bevindt is opname op een intensive care, waar de patient volledig onder zeil wordt gebracht, noodzakelijk. Zelfs dan is het de vraag of de afkicker het overleven zal.
Verslavingsinstellingen zijn al enige tijd bezig met het probleem van GHB-verslaafden en afkick van GHB. Na pogingen om ze te laten afkicken met hooggedoseerd benzodiazepinen (dempende medicatie) lijken de instellingen nu langzaam maar zeker over te stappen op afkicken met de eigen GHB, in afnemende doseringen. Dit betekent nog steeds dag en nacht ‘slokjes’ innemen, maar telkens met minder GHB in het ‘slokje’ totdat er uiteindelijk geen GHB meer nodig is. Een soort van uitsluipen.
Gezien de potentieel dodelijke afloop bij het rigoreus afkicken van GHB, kan de afkick alleen onder toezicht van medisch personeel, met de eigen GHB, worden bewerkstelligd.
Zolang er geen medisch professionals met ervaring in de buurt is, is (noodgedwongen) afkick onmogelijk en levensgevaarlijk.
Dus tenzij de overheid voornemens is om ‘GHB-junks’ in de cel staats-GHB te gaan verschaffen, vrees ik dat boeven verslaafd aan dit voormalig narcosemiddel vooralsnog vrijuit zullen gaan.
Meer informatie:
Artikel Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde over GHB-afhankelijkheid- en onthoudingssyndroom
Case report van opname op IC na afkicken van GHB uit NTVG
| delier_ghb.pdf |
RSS-feed