CSI dokter

Per toeval stuitte ik op het werk van Jason Freeny - een Amerikaan die een voorliefde heeft voor design, creatief gecombineerd met een wonderlijke interesse voor de anatomie van..... speelgoed!

Zijn creaties leveren mooie, bizarre mini-kunstwerkjes op. Waar ik als gekke CSI dokter met een voorliefde voor rare dingen helemaal blij van word.

Neem een kijkje op Jason Freeny's site en zie al het moois dat hij maakt!

Jason Freeny - Industrial designer

Aanstaande dinsdag is de kickoff van de 'maand van het spannende boek' in de Melkweg. Een soort van boekenbal voor CSI-schrijvers & hun grote schare lezers. Voor het luttele bedrag van 7 euro 50 kunt u erbij zijn. En dan ga je nog met een gratis tas met misdaadboeken & andersoortige crimegoodies naar huis.

Het veelzijdige programma nodigt absoluut uit, al was het maar voor een bliksembezoekje. Misschien dat CSI dokter dit feestje ook even komt crashen: NFI experts vertellen over botten, wapens & allerhande moordtuig. Simon de Waal, Simone van der Vlught en Danielle Hermans zijn reallife te bewonderen. Gerard Spong gaat los in de literaire rechtbank.


Voor meer info & kaartverkoop Melkweg klik hier

Link: CSI boekenbal ´Avond van het spannende boek´ Power of the Plots

En volg @spannendboek op de twitters voor meer info!

CSI dokter kreeg wederom leuke mail in haar inbox. Uitgeverij Contact attendeerde me op hun nieuwste uitgave op het gebied van forensologische kriminalistiek. Psycholoog Merkelbach wist een 256 pagina's tellend boek te vullen met - naar ik hoop - zeer boeiende kwesties omtrent getuigen, getuigenissen & hun betrouwbaarheid. Niet het eerste boek dat over dit onderwerp geschreven is, maar gezien de gerechtelijke dwalingen die toch met enige regelmaat in dit land optreden, kan er mijns inziens nog genoeg over geschreven worden. Het boekwerk valt binnenkort in mijn brievenbus. Misschien dan nog meer...

Voor nu, voor jullie: het persbericht!

 Over fantasten, patiënten en echte boeven 

Hoogleraar psychologie Harald Merckelbach treedt bij rechtszaken regelmatig op als getuige-deskundige om juristen en politie te vertellen over de functies van het brein en de relatie daarvan met crimineel gedrag. Als forensisch neuropsycholoog houdt hij zich bezig met de hersenen van daders, verdachten en getuigen van Nederlandse rechtszaken.  

Merchelbach voert in De leugenmachine een bonte stoet van slaapwandelaars, schizofrene patiënten, dronken verdachten, beroepsoplichters, fantasten, en zelfingenomen dokters ten tonele. In 12 spannende hoofdstukken over bestaande rechtszaken laat hij zien hoe mensen zichzelf en elkaar kunnen bedriegen. En hoe gevaarlijk het is om te vertrouwen op ons geheugen en onze waarneming.  


Harald Merckelbach is hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Maastricht en lid van de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen (KNAW). HP/De Tijd rekende hem in 2007 tot de 100 invloedrijkste Nederlanders. In 2008 kreeg Merckelbach de NIP-Van Gorcum mediaprijs toegekend voor zijn werk. 

Paperback € 29,95 | 256 blz. | isbn 978 90 254 3601 8

In mijn vorige blogpost maak ik melding van de afscheidsrede van professor Broeders (UM criminalistiek). De scheidend hoogleraar uit in zijn rede kritiek op de huidige wetgeving, de financieringsvorm en de monopoliepositie van het NFI die zijns inziens de kwaliteit van forensisch onderzoek niet ten goede komen. Het NFI zegt echter concurrentie totaal niet te schuwen. Zie onderstaande reactie op zijn afscheidsrede.

Reactie NFI op afscheidsrede Broeders Nieuwsbericht | 20-05-2011

In zijn afscheidsrede geeft hoogleraar Ton Broeders zijn visie op de forensische markt in Nederland. Het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) herkent het beeld ten dele.

Concurrentie Het NFI heeft geen wettelijk monopolie, maar de concurrentie op de forensische markt is momenteel beperkt. Het NFI is een voorstander van concurrentie en maakt zich hier al enkele jaren sterk voor. De visie van het NFI op dit thema is te lezen in het stuk ‘Bespiegelingen op de forensische markt’ dat onderaan dit bericht staat vermeld. Anderhalf jaar geleden is het ministerie van Veiligheid en Justitie bovendien een pilot met concurrentie gestart om de gevolgen ervan te bestuderen. Tot slot merkt het NFI op dat forensisch dienstverleners als het NFI, los van concurrentie, een sterke kwaliteitsprikkel ondervinden door zeer lage fout tolerantie van de opdrachtgevers en doordat het werk van forensisch onderzoekers kritisch wordt gevolgd door rechters, advocaten en de media.Kans op misinterpretaties verkleinen Zoals het NFI in eerdere publicaties ook heeft aangegeven, neemt de techniek een enorme vlucht waardoor er steeds meer mogelijk is op het gebied van forensisch onderzoek. Tegelijkertijd is het gevolg daarvan dat het voor juristen steeds complexer wordt om alles te doorgronden en correct te interpreteren. Juist om die reden heeft het NFI de NFI Academy opgericht. De Academy richt zich volledig op het trainen en (bij)scholen van opdrachtgevers, zodat ze forensisch onderzoek op de juiste manier en effectief kunnen blijven toepassen.Wetenschappelijke onderbouwing Het NFI deelt de visie van Broeders ten aanzien van de noodzaak de wetenschappelijke onderbouwing van sommige forensische vakgebieden te vergroten. Dit heeft dan ook constant de aandacht van het NFI. Zo is het NFI als een van de eerste forensische dienstverleners ter wereld enkele jaren geleden begonnen met een grootschalig objectiveringprogramma aan de hand van empirisch onderzoek. Het doel daarvan is om forensische interpretaties zoveel mogelijk onafhankelijk te maken van individuele deskundigen. Daarnaast heeft het NFI bijgedragen aan de invulling van het programma dat de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) is gestart om meer fundamenteel forensisch onderzoek mogelijk te maken.
Meer informatie

• Bespiegelingen over de forensische markt 14-01-2011 | pdf-document, 0.32 MB

Afgelopen week werd ik - al een paar dagen eerder dan de rest van de wereld - verwittigd dat professor Broeders (criminalistiek) afscheid zou gaan nemen van de Universiteit Maastricht. En zoals het de academische tradities betaamt deed hij dat met een afscheidsrede. 

Samengevat: forensische onderzoeksmethodes zijn nog niet perfect en/of zaligmakend, zijn onvoldoende wetenschappelijk onderzocht & meer marktwerking in het forensische werkveld is noodzakelijk.

DISCLAIMER: dit is hoe ik de academische tekst heb ik begrepen. Hopelijk komt dat ook overeen met de boodschap die de professor wilde uitdragen. Voor uw eigen oordeel, lees de tekst hieronder!

HET FORENSISCH TEKORT

Afscheidsrede professor Ton Broeders: Het forensisch tekort20 mei 2011

Hoewel de aanblik van de hooggehakte dames van CSI anders doet vermoeden, verloopt het forensisch onderzoek van materiële sporen ook anno 2011 bepaald niet altijd probleemloos. Door de wetgeving en de huidige financieringsvorm in Nederland, met een monopoliepositie van het NFI, is de kwaliteit van het forensisch onderzoek bepaald niet gegarandeerd. Dit stelt hoogleraar Criminalistiek prof. dr. Ton Broeders in zijn afscheidsrede, die hij op vrijdag 20 mei aan de Universiteit Maastricht uitspreekt wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd.

Broeders noemt in zijn rede enkele recente voorbeelden: “In de zaak Kroon werd een door het OM ingebracht toxicologisch onderzoek naar het gebruik van cocaïne na een kritische contra-expertise uitgevoerd in opdracht van de verdediging door het OM zelve schielijk terzijde gelegd. In de zaak Lucia de Berk speelde verschil van inzicht onder deskundigen over onder meer toxicologisch bewijs een cruciale rol. In andere geruchtmakende zaken als de Schiedammer parkmoord en de Puttense moordzaak leidden verschillen in de waardering en interpretatie van DNA-bewijs tot honorering van herzieningsaanvragen en bleken de oorspronkelijk veroordeelde verdachten onschuldig. Nog geen maand geleden besloot het OM te stoppen met de geuridentificatieproef, een identificatiemiddel waarvan de Nederlandse politie tientallen jaren – in veel gevallen ten onrechte – gebruik heeft gemaakt.

“Methodologisch gezien bevindt het onderzoek naar de herkomst van sporen zich nog vaak in een voorwetenschappelijke fase. Elementaire principes ter vermijding van ongewenste sturing (‘bias’) die in de reguliere wetenschap gemeengoed zijn zoals blind onderzoek worden bij traditionele vormen van sporenonderzoek zoals wapen- en munitieonderzoek, vezelonderzoek en kras-, indruk- en vormsporenonderzoek niet of nauwelijks toegepast. Waar dat wel gebeurt, zoals bij het forensisch DNA-onderzoek, staat de sterk verouderde wetgeving efficiënt en toetsbaar onderzoek in de weg. De regelgeving is niet toegesneden op recente veranderingen zoals de sterke toename van problematische mengprofielen als gevolg van steeds gevoeliger analysetechnieken. Met deze technieken is het mogelijk celmateriaal in zeer kleine hoeveelheden (contactsporen) te onderzoeken op bv. bivakmutsen, maar daarin bevindt zich vaak DNA-materiaal van meerdere personen en is bovendien de relatie met een specifiek delict minder duidelijk.”

Ook de gewijzigde inzichten ten aanzien van het monopolie op de uitvoering van forensisch (DNA-)onderzoek kunnen binnen de huidige regelgeving niet worden doorgevoerd. Broeders: “De huidige financieringsvorm van het forensisch onderzoek stelt geen premie op het maken van goede keuzes door politie en justitie, noch wat betreft de selectie van het uit te voeren onderzoek noch ten aanzien van de keuze van degene die het onderzoek moet uitvoeren. Daardoor en door het ontbreken van de kwaliteitsprikkel die van serieuze competitie kan uitgaan zijn de doelmatigheid en kwaliteit van de forensische inspanning in Nederland bepaald niet gegarandeerd. De recent vrijwel Kamerbreed gesteunde motie Van der Steur c.s. (32168, nr. 16)  roept op tot wijziging van de positionering van de DNA-databank en zet daarmee een eerste stap op de weg naar een meer pluriform aanbod van forensisch onderzoek in Nederland. Gevreesd moet echter worden dat de daarvoor vereiste wetgeving nog lang op zich zal laten wachten.”

De volledige tekst van de afscheidsrede komt binnenkort beschikbaar op de oratiewebsite van de UM.

Ik weet het, dit is een gevoelig onderwerp. Vooral omdat iedereen lijkt te denken dat hij ooit wel iets naar binnen heeft gewerkt dat niet de bedoeling was. Iedereen die genoeg LSD heeft geslikt zal je vertellen dat hij ooit getript heeft op strychnine, iedereen die nog maar een beetje wiet heeft gerookt beweert dat hij ooit PCP heeft zitten paffen, en iedereen die al eens naar een rave is geweest heeft zonder het te weten Rohypnol naar binnen gegoten. Nu zeg ik niet dat die dingen niet gebeuren, dat doen ze wel. Maar in de overgrote meerderheid van de gevallen was die “met PCP besprenkelde” wiet gewoon wiet, die “versneden” LSD gewoon LSD en dat Rohypnoldrankje gewoon drank. Voor een studie uit Engeland werden onlangs de urinestalen geanalyseerd van 75 vrouwen die beweerden dat hen een date rape drug was toegediend. Diezelfde studie wees uit dat niet één van hen Rohypnol, GHB of ketamine had gekregen. Wel waren de dames in kwestie bijna allemaal flink bezopen geweest. Een gelijkaardige studie stootte in slechts 2 percent van de gevallen op verdovende middelen die ongewild waren ingenomen. Deze studies zijn natuurlijk niet onfeilbaar en ik wil nogmaals niet zeggen dat het nooit gebeurt, maar het lijkt er sterk op dat de meest populaire date rape drug gewoonweg legaal te verkrijgen is aan zowat iedere toog op de planeet. Als de meerderheid van date rapes anno 1994 dus worden gepleegd onder invloed van alcohol, waarom beweert men dan dat het niet zo is? Omdat het een eenvoudige manier is om ongehoord toffe drugs te verbieden. Wie wil er nu de eikel zijn die zich in een rechtszaal uitspreekt voor de middelen waarmee een verkrachter zijn slachtoffers eerst bedwelmt? Niemand. Eigenlijk zou men een gelijkaardige tactiek kunnen gebruiken voor bijna elke soort ongewenste drug: als we het hebben over date rape drugs, waarom dan ook niet over belletje-trek-drugs of schiet-je-buurman-in-zijn-kop-drugs? Zou het kunnen dat het echte probleem achter verkrachtingsdrugs verkrachters zijn? Dit gezegd zijnde heb ik redelijk wat ervaring met zogenaamde date rape drugs en daarom dacht ik eraan om een paar van die ervaringen met jullie te delen. Laten we dus het kwalijke medicijnkastje van de doorsnee date rapist opentrekken en kijken wat voor heerlijke drankjes hij zou kunnen gebruiken.

Lees de rest op Viceland: DATE-RAPE ME, MY FRIEND - Goeie Drugs Met Een Slechte Reputatie - Vice Magazine 

Zo af en toe krijg ik leuke tips, nieuwtjes & links in mijn mailbox van vrienden, volgers (twitter) en allerhande mensen die graag hun leukigheden met mij delen, waarvoor mijn dank. Zo vandaag in de mailbox de website VICELAND met hilarische teksten over drugs & drugsgebruik.


Waarom? Omdat het af en toe ook niet serieus moet zijn....

Eens in de zoveel tijd verschijnt er een 'Help-we-missen-een-boel-moorden-bericht' in de media. Vaak met een schatting van hoeveel misdrijven we wel niet missen. Aantallen die vaak niet mis zijn. Hoeveel we nu daadwerkelijk missen, blijft altijd een kwestie van schatten. Niemand weet het. Wisten we dat wel, dan zouden we in de praktijk niets missen.

Ik ben er ook van overtuigd dat we een deel missen. Zie bovenstaande ansichtkaart die afgelopen zondag op www.postsecret.com stond met een ontluisterende onthulling.

De beangstigende vraag: hoe vaak missen we dit soort zaken wel niet?

Toelichting: SIDS is het Sudden Infant Death Syndrome, in NL voornamelijk bekend onder de noemer wiegendood

CSI dokter had een ADHD-dagje. Niet zozeer een dag zelf aan het ADHDen, maar leren over ADHD. Gelukkig had ik er tijdens mijn studie al het een en ander van mogen vernemen. Plus de eindeloze reeks berichten die de media ons non-stop doen toekomen. Eigenlijk zijn we allemaal allang ADHD-experts.

Maar even zonder grollen. Het ziektebeeld, of mijns inziens het cluster van symptomen dat gezamenlijk als ADHD gelabeld is, passeerde vandaag de revue. In de praktijk kom ik veel ADHDers tegen die aan een vorm van zelfmedicatie lijken te doen in de vorm van speed of cocaine. Daar worden ze lekker rustig van. Serieus.

Een recente zoektocht op de digitale snelweg bevestigde dan ook mijn vermoeden: speed & cocaine grijpen in de hersenen op dezelfde plek aan waar ritalin of concerta (langwerkend ritalin) dat doet. Waar een gemiddeld persoon drukker en opgewekter van raakt (speed & cocaine) wordt een ADHDer een stuk kalmer van. Intrigerend. En blijkbaar ook nog eens de werkelijkheid!

Aan het eind van mijn intensieve ADHD-dagje kwam nog even een in Nederland niet zo bekende of populaire drug voorbij: crystal meth. Net als speed een amfetamine. In de Verenigde Staten is de drug erg populair en veelgebruikt. Zelf hoor ik in Nederland nooit iemand over crystal meth (of in het Nederlands: metamfetamine). Niet dat ik dan in de illusie verkeer dat het hier niet bestaat. Maar in de praktijk kom je het zo goed als niet tegen.

De crystal meth deed me denken aan een boeiende documentaire van Louis Theroux die ik laatst zag (The city addicted to Crystal Meth). In de Verenigde Staten is crystal meth een enorm probleem, evenals in Thailand, waar het op grote schaal gebruikt wordt (daar bekend onder de naam Yaba). Crystal Meth, of metamfetamine, is een variant op speed, maar dan langer werkend (zo'n 12 uur) en stukken verslavender.

De documentair geeft een interessant inkijkje in de levens van 'meth-gebruikers'.

Mateloos boeiend. Op sommige werelddelen een immens probleem, elders amper te krijgen.

DOCUMENTAIRE Louis Theroux: The city addicted to Crystal Meth

Aanvullende informatie:

Informatie over Crystal Meth 


Wat is metamfetamine?