CSI dokter

  • Blogs
  • Nieuws
  • Forensisch arts
  • Links
  • Boeken
 

TREKKERTJE RIJDEN

3/31/2010

3 Comments

 
Wie na een ongeluk niet blazen kan, krijgt een bloedafname. Zo ook Dhr P, een boertje uit het Noorden. Midden in de nacht wordt ik naar het streekziekenhuis geroepen om zijn bloed af te komen nemen. Als ik aan kom rijden, staan twee agenten al bij de ingang van de Eerste Hulp op me te wachten. Ze begeleiden me naar de afdeling waar Dhr P ligt.

Hij blijkt te water zijn geraakt. De schrik zit er goed in, dat zie ik wel ondanks zijn timide houding. In het lokale café had hij lekker zitten bieren. Na een reeks biertjes ging hij weer op huis aan. De afslag vanaf het dijkje naar zijn boerderij nam hij echter iets te vroeg. Hij reed zo de plomp in.

Het water kwam boven zijn ramen te staan. Toegesnelde buren hebben hem snel uit de wagen getrokken. Hij is er – met heel veel geluk – helemaal goed vanaf gekomen. Een paar minuten later was hulp niet meer nodig geweest.

De politiechef, in dit geval ook de hulpofficier van justitie, legt hem uit dat de bloedafname noodzakelijk is om zijn promillage te bepalen. Weigeren mag, maar wie weigert krijgt de maximale boete. Blazen of bloed laten afnemen is dus altijd in je eigen voordeel.

Ik neem snel het bloed af. Een eenvoudig klus. Als ik maar een goed vat vind, is de klus binnen een minuut geklaard. Ik doe het bloed in de buizen en begin op te ruimen. De chef laat de man weten dat zijn rijbewijs in beslag zal worden genomen. We staan op en maken aanstalten om te vertrekken.

“Betekent dit dat ook niet meer met mijn trekkertje mag rijden?” vraagt het boertje beduusd aan de politie. “Nee, daar mag je dan ook niet meer mee rijden.” De man is zictbaar verdrietig.

Een aandoenlijk tafereel. Bijna dood, maar groot verdriet om het niet mogen rijden op een trekkertje…

3 Comments

GECONDOLEERD

3/30/2010

2 Comments

 
"Op onze afdeling is zojuist Dhr V overleden. Hij is tijdens werk onder een muurtje terecht gekomen en onder stenen bedolven. Kun je komen schouwen?" vraagt de IC-arts me telefonisch. Ik stap in de auto en rijd naar het ziekenhuis waar ik verwacht word.

Het grote academische ziekenhuis heeft meerdere IC-afdelingen. Ik zet de auto bij de Eerste Hulp neer en meld me aan de balie. "Ik kom om dhr V te schouwen, die van het ongeluk in de bouw." De verpleegkundige vraagt me om eventjes te gaan zitten. Ze
zal zo voor me uitzoeken waar ik moet zijn.

Ik wacht op het stoeltje bij de balie. Mensen lopen in en uit; bezoekers komen en gaan, ambulanceverpleegkundigen vertrekken na een rit, verpleegkundigen komen voorbij gesneld om patiënten te helpen. Opeens komt een groep mensen binnen. Drie vrouwen en een man. Ze lopen naar de balie en kijken zoekend en vragend. Ik krijg de indruk dat ze bij elkaar horen. Op zoek naar nieuws. Een teken van leven van een geliefde.

"We zijn op zoek naar Jan V. We horen net dat hij een ongeluk heeft gehad," zegt een van de vrouwen met vragende blik. "Gecondoleerd!" roept de verpleegkundige vanachter de balie. "Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!" roept ze. Al schreeuwend barst ze in huilen uit, terwijl ze naar de grond zakt. Ik kijk verbouwereerd toe, vanaf mijn 'zetel' aan de balie.

De familie was nog helemaal niet op de hoogte. Ze wisten van niks.

Ik schaam me plaatsvervangend. Zo had dit toch niet hoeven gaan.
2 Comments

MAMA IS KOUD

3/30/2010

8 Comments

 
Een Eerste Hulp arts belt mij voor een telefonisch overleg. Ze bellen regelmatig om de verhalen van mensen – die zo goed als dood – het ziekenhuis binnenkomen aan ons voor te leggen. Een 38-jarige vrouw is plotseling overleden. Ze lag in bed en werd ‘s ochtends niet meer wakker. Geen medische voorgeschiedenis, geen gebruik van medicatie. Geen drugs en geen vermoeden van vuil spel. Is het nodig om deze vrouw nog verder te onderzoeken of kan er natuurlijk overlijden afgegeven worden?

Terwijl ik nadenk over het antwoord, voegt de arts nog een saillant detail toe. “Toen kinderen hun moeder (koud) in bed vonden, hebben ze nog geprobeerd haar warm te föhnen.”

Ik krijg een brok in mijn keel.

38 jaar is verdomd veel te vroeg. Daar is echt niks ‘natuurlijks’ aan.
8 Comments

DE GELUKKIGE AANHOUDING

3/28/2010

2 Comments

 
"Kun je zo even komen kijken bij cel 4?” vraagt de verpleegkundige. “Die man heeft een aantal bulten in zijn nek en volgens mij een hydrokèle van zijn testikel.” Ik kom uit mijn werkruimte in het cellencomplex en loop mee naar de man in cel 4.  

Hij komt uit Moldavie maar spreekt goed Nederlands. Ik voel aan de bulten in zijn hals nadat hij zijn shirt omhoog trekt. Verdorie, dit is goed mis! Ik schrik van wat ik voel. De bulten in de hals zijn keihard. De man is graatmager. “Hoeveel ben je afgelopen de laatste tijd?” vraag ik snel. Toch wel zo’n twintig kilo. “Voel je je erg moe de laatste periode?” Ja, ontzettend moe.

“Mag ik ook nog naar je testikel kijken?” Dat is geen probleem en hij trekt een deel van zijn boxershort omhoog. Ik zie een testikel met het formaat van een kinderhand en vrees dat ik de oorzaak van de bultenreeks gevonden heb: een testistumor met uitzaaiïngen in de lymfeklieren. En dat bij een man van begin dertig. Aangezien ik geen verdere onderzoeken op dit moment kan verrichten om mijn vermoeden te bevestigen, besluit ik om mijn nog onzekere diagnose even niet mee te delen.

“Ben je al eens naar een ziekenhuis geweest?” Het kon toch niet zijn dat deze bulten al die tijd onopgemerkt aan hem voorbij waren gegaan. Jawel, hij had al drie ziekenhuizen bezocht. Hij was driemaal weggestuurd. Waarom werd je dan niet geholpen? Geen verzekering. Pffffffffff, ongelooflijk. Ik had niet gedacht dat dat nog gebeurde in Nederland. Maar het tegendeel is het geval. Ik geef de man pijnstilling voor zijn pijnklachten in de liesstreek. Ik beloof hem aan de slag te gaan voor een adequate behandeling.

Een paar dagen later neem ik contact op met het Huis van Bewaring waar de man zich inmiddels bevindt. Aldaar is hij naar een chirurg gestuurd om de tumor weg te nemen. In de tussentijd heb ik contact gelegd met mijn oude opleidingsziekenhuis, die bereid is om hem onverzekerd alsnog te behandelen. Ondanks het feit dat zijn tumor uitgezaaid is, zijn de overlevingskansen na behandeling nog heel goed. Ik hoop op het beste.

Ik bel nog eens met het ziekenhuis. Zijn behandelaar laat me weten dat de behandeling volgende week aan zal vangen. Thuis laat ik mijn gedachten nog eens over deze patient glijden. Zijn aanhouding, die was voor iets onbenulligs, heeft hem mogelijk zijn genezing gebracht. In ieder geval zijn behandeling. Zonder die aanhouding, had ie nu waarschijnlijk niet meer geleefd. En was ie waarschijnlijk nog een paar keer bij een ziekenhuis weggestuurd…

2 Comments

DE DOMME DIEF

3/26/2010

0 Comments

 
“Er zit een man die steeds verder wegzakt op het bureau,” krijg ik te horen van de meldkamer. “Is hij nog wekbaar?” “Ja, maar hij is steeds moeilijker te wekken.” Snel rijd ik naar het bureau om de man te gaan zien. De 33-jarige fors toegetakelde man – met zeer mager postuur – kan met moeite naar me luisteren. Hij probeert rechtop te zitten, maar zakt steeds meer voorover. Zijn hoofd raakt bijna zijn knieën. Zijn bewustzijn is duidelijk dalende.

“Wat is er gebeurd?” “Ze hebben me op mijn kop geschopt en geslagen.” Behalve forse hoofdpijn klaagt hij nergens anders over. “Heb je nog drugs gebruikt?” “Nee, helemaal niks.” Ook onkent hij alcoholgebruik. Hij zou niet de eerste zijn die ik  na een fors methadon of heroinefeestje zie. Soms loopt het uit de hand en zitten ze dik in de overdosis-zone. En dan is het goed mis.

Wegens zijn verontrustende bewustzijnsdalingen stuur ik hem in naar de SEH van het dichtsbijzijnde ziekenhuis. De neuroloog zal hem opwachten. Ik bel 112 voor vervoer en binnen vijf minuten staan de ambulancebroeders voor mijn neus om hem mee te nemen.

Na het vertrek van de broeders praat ik nog even na met de politie. Hoe komt het nou dat deze gast zo flink op zijn hoofd is geschopt en geslagen? De man, een bekende verslaafde, blijkt net een radio gejat te hebben. Waarschijnlijk om een paar euro’s te verdienen om nieuwe drugs te scoren. Hij was alleen zo slim geweest om – zonder het zelf door te hebben – de radio aan te bieden aan de man van wie hij het net gestolen had.

Niet heel slim.

Ik bel met het ziekenhuis om te vragen hoe het met hem gaat. De onderzoeken lopen nog en er is nog geen exacte oorzaak van de bewustzijnsdalingen vastgesteld. Inmiddels heeft hij toegegeven een behoorlijke hoeveelheid drugs te hebben gebruikt.

Zijn drugsgebruik zal hij niet snel opgeven. Ik hoop wel dat hij stopt met het stelen en proberen terug te verkopen aan de rechtmatige eigenaar.

Levensgevaarlijk….

0 Comments

OUDE SNOEPERD

3/24/2010

2 Comments

 
“Kun je naar de grachten komen? We hebben een man dood in zijn huis aangetroffen.” De bovenbuurman had al een tijd niets meer van de heer B gehoord of gezien en heeft uit bezorgdheid de politie gealarmeerd. Politie en recherche staan al binnen in het kleine, pittoreske grachtenwoninkje. Nu ik me bij hen voeg, is de woning echt vol.

De woning is ingericht met donkerkleurige eiken meubelen. Het is er vrij netjes en geordend. Het arme oude baasje ligt op zijn buik naast zijn bed. Wakker wordt hij niet meer.  “Wat denk je doc? Natuurlijk overleden?” De rechercheur rolt – al vragend – rustig zijn sjekkie.

Ik weet het nog niet. Aan de man is bij schouw niets bijzonders te vinden. Tijd voor een zoektocht door het huis naar medicijnen. Meestal levert het opentrekken van laatjes, kastjes op strategische plekken al snel de benodigde informatie op. Na een rondje badkamer, keuken, slaapkamer sta ik nog steeds met lege handen. Gebruikt hij dan – met zijn 83 jaar – helemaal niks?

Opnieuw naar de badkamer. Nog een keer alle kastjes open. Geen resultaat. Als ik me omdraai zie ik een dichtgesnoerd tasje aan de deur hangen. Geen logische plek voor medicatie, maar je weet het maar nooit. Eenmaal geopend lach ik hard van binnen. Een tas vol met gedragen strings! In alle kleuren van de regenboog.

De verdere zoektocht levert geen medicijnen op. Ik geef na onderzoek een natuurlijk overlijden af en maak de rokende rechercheur blij met een A-verklaring. Via een smal kronkelend trappetje daal ik af naar de Amsterdamse gracht. Lopend naar mijn auto kan ik alleen maar lachen. Gelukkig had die oude snoeperd nog wel lol in zijn laatste levensdagen!

2 Comments

PADDO NAAKT

3/20/2010

0 Comments

 
  “Kun je even langs ons bureau komen? We hebben een vrouw binnen zitten en die doet nogal vreemd. Misschien heeft ze wat op….. ” “Prima, ik kom er zo aan,” zeg ik, terwijl ik me afvraag of dit wel een klusje voor mij is en niet voor een collega van de psychiatrie.
 
Eenmaal in het bureau begrijp ik waarom ik gebeld ben. De politie, zeker in het centrum van Amsterdam heeft voldoende ervaring met de bijna eindeloze reeks rare snuiters die de binnenstad rijk is: junks, daklozen, illegalen, prostituees, travestieten, transseksuelen, handelaars in nepdope, de talloze (drugs)toeristen en een enkele ‘Bekende Onbekende Amsterdammer’ zoals de string-skater. Iedereen in Amsterdam kent de string-skater. De man voelt zich om duistere redenen geroepen om zich alle seizoenen van het jaar door de straten van de Grote Stad te skaten, slechts getooid in een weinigverhullende string.

Politie centrum trekt niet zomaar aan de bel. Het meeste kunnen ze prima zelf af.

De dame in kwestie staat nog in de voorgeleidingsruimte. Naakt. Zo is ze, voor haar eigen veiligheid, door de politie uit een van de binnenstraatjes van het centrum geplukt. Vooralsnog is er geen zinnig woord uit haar gekomen. Het enige wat de politie weet, is dat ze uit een Oostblokland komt. Het drenkelingenpak dat de jongedame gekregen heeft om zich in te mogen hullen, ligt nog onaangeroerd in de hoek. Schijnbaar voelt ze zich naakt prima op haar gemak.

Zodra ik naar binnen stap, waarschuwt de politie me dat de Oostblokdame geneigd is om naar eenieders edele delen te grijpen. Nog voordat ik een zinnig woord gewisseld heb, moet ik inderdaad al een gulzige graaihand richting kruishoogte afweren. Ik probeer contact met haar te maken en wat met haar te praten. Ze hangt op het houten bankje en betast zichzelf over hele lichaam. Ze lijkt zich in een andere wereld te begeven. Contact krijgen is onmogelijk. Ik stap de cel uit.

“En doc?” vraagt een agent aan me. “Tja, deze jongedame zou wel eens wat drugs gesnoept kunnen hebben. Zeker met van die wijde pupillen. Maar welke, da’s lastig te zeggen. Ik denk niet dat er wat lichamelijks of psychiatrisch bij haar speelt. Ze is wel flink van de kaart, geef haar de komende tijd maar suikerwater en houd haar in de gaten.” “OK, log je het even, doc?” Ik typ mijn bevindingen in X-pol, het politiestysteem.

Bij mijn vertrek meldt de vriend van de Oostblokdame zich. Ze heeft een doosje paddo’s leeg gegeten. Dat zou haar wonderlijke gedrag wel eens kunnen verklaren. Gelukkig heeft de politie haar op tijd in de smiezen gekregen en haar even vast kunnen zetten. Puur voor haar veiligheid. Wie weet had ze anders de behoefte gehad om in een gracht te gaan zwemmen. Of om van het balkon van haar hotelkamer te springen. Of om een wildvreemde te bespringen.

Ze zou niet de eerste geweest zijn…..

0 Comments

    Over mij

    Ik ben geruime tijd werkzaam geweest als beoefenaar van het intrigerende en boeiende vak van forensisch arts.

    Graag geef ik een indruk van mijn werkzaamheden. Zoals je zult lezen, is het werk nooit saai.

    Naast het - iedereen wel bekende - CSI werk, leveren forensisch artsen zorg aan arrestanten, daklozen, ver- slaafden, illegalen, vluchte- lingen en anderzins ontheemden...

    NOOT: de blogs zijn FICTIE en losjes gebaseerd op de werkelijkheid

    Blogs

    Crimebeat - misdaadblog  van Joost van der Wegen
    Forensische Psychologie Blog
    blog wetenschappers UM
    Mathieu van Linde - columns
    van een strafrechtadvocaat
    Mick van Wely - blog & site van misdaadjournalist Wely
    Moordatlas - overzicht moorden in Nederland
    Zittingszaal 14 - Rob Zijlstra blogt over rechtbank

    Columns

    Alles
    Aankondiging
    Aanrader
    Bedelbier
    Beeld
    Beelden
    Bekentenissen
    Belevenissen
    Beschouwingen
    Bizar
    Bloedbad Aan De Balie
    Blog
    Boek
    Boeken
    Crystal Meth
    Csi Documentaire Post Mortem
    Csi Dokter Gaat Op Les
    Csi Dokter In Sante En Viva 400
    CSI Dokter Lanceert Www.forensischwerk.nl
    Csi Dokter Liegt Dat Ze Barst
    De Aanleidingloze Gijzeling
    De Alcoholloze Alcoholist
    De Dode Dronkaard
    De Domme Dief
    De Driemaandelijkse Dood
    De Ene Zedenzaak Is De Andere Niet
    De Gelukkige Aanhouding
    De Harteloze Arrestant
    De Pliesie Is Zo Slecht Nog Niet
    Dertien Maal Is Scheepsrecht
    De Schouw
    Dienders Van De Nacht
    Dna Van Een Dode
    Documentaire Forensisch Arts Botter
    Doodstraf Herinvoeren
    Een Echte Boef Herken Je Niet
    Een Hapje Penis
    Een Kogelgat Herken Je Niet
    Een Laatste Glas Wijn
    Een Leven Op De Weg
    Een Uur Te Lang
    Extreme Overlast
    Fijne Feestdagen
    Gastblog
    Gecondoleerd
    Gedumpt In Het Trappenhuis
    Geen Zin
    Ghb Prostituee
    Had Mijn Vader Maar Aan Me Gezeten
    H.E.L.P.
    H*E*L*P
    Het Onmogelijke Is Mogelijk
    Ik Ben Gegangbanged
    Ik Heb Niet Aan Haar Gezeten
    Ina Postjes
    Kritisch
    Kruispunten Van Mensenlevens
    Leukigheden
    Mag Ik Uw Blogs Hebben? Voor De Gratis?
    Mama Is Koud
    Met Ons Is Niks Aan De Hand
    Misdaad Twitter Top 10
    Naakt Gestript In De Isoleercel
    Nepdronken
    Nieuws
    Nieuws Voordat Het Nieuws Is
    Onbetaalde Reclame
    (On)vrijwillig Van Achteren Genomen
    Ook Dokters Maken Fouten
    Ook Een Vrouw Kan Gemeen Slaan
    Opgesloten Met Een Boef
    Oude Snoeperd
    Paddo Naakt
    Pee Here
    Privacy
    Ruilseks Bestaat Niet
    Rukverzoek
    Schijndood
    Sluikreclame
    Snelwegschutter
    Spoken Bestaan Niet
    Tien Keer Zwanger
    Toverpillen
    Trekkertje Rijden
    Verbrand Als Een Heks
    Voorbeelddakloze
    Wannabe Daklozen
    Wie Is CSI Dokter?
    Wie Schrijft
    Wordt Gelezen
    Zelfmoord Bestaat Niet

    RSS-feed

    Archieven

    Maart 2019
    Januari 2013
    December 2012
    November 2012
    September 2012
    Juli 2012
    Juni 2012
    Mei 2012
    April 2012
    Maart 2012
    Februari 2012
    Januari 2012
    November 2011
    Oktober 2011
    September 2011
    Augustus 2011
    Juli 2011
    Juni 2011
    Mei 2011
    April 2011
    Maart 2011
    Februari 2011
    Januari 2011
    December 2010
    November 2010
    Oktober 2010
    September 2010
    Augustus 2010
    Juli 2010
    Juni 2010
    Mei 2010
    April 2010
    Maart 2010

Op alle teksten op deze site berust het auteursrecht.