RUKVERZOEK

Mijn dienst zit er bijna op. Mijn maag rommelt. Gelukkig kom ik op weg naar de GGD langs een uitstekend geoutilleerd benzinestation. Snel een pitstopje voor iets knabbelbaars. 

Ondanks het feit dat het voorbij middernacht is, is het een drukte van jewelste bij het station. Dit blijft me aan Amsterdam verbazen. Vaak is het 's avonds en 's nachts nog drukker dan overdag in mijn geboortedorp. Ik denk niet dat ik daar ooit aan zal wennen.

Ik reken een zak chips af en loop naar mijn auto. Een variant van een politie-auto. Het enige verschil is de opdruk met GGD en het ontbreken van dreigende strepen. Een afgetrapte Opel met vier jonge Marokkanen komt naast me rijden. Het raam staat open.

"Hey, werk jij voor de GGD?" wordt me toegeroepen door de bestuurder. "Ja," antwoord ik. "Mooi, ik heb namelijk last van...." zegt ie terwijl hij met zijn wijsvinger gebaart. Hij steek zijn wijsvinger in kromme vorm omhoog. Schijnbaar durft ie niet eens piemel te zeggen. "Misschien kan jij me helpen. Je hebt mooie handjes ervoor." Ik kijk de groep jongens aan. "Het enige wat ik voor je kan doen bij problemen, is hem amputeren." Ik loop door. "Heb je anders viagra voor me?" Ik negeer hem.

Ik stap de auto in. De Opel begint langzaam op te trekken en verdwijnt in de donkterte van de nacht.

Soms maak ik op straat nog vreemdere dingen mee dan in de cel.