Het eind van het jaar is voor velen een moment om op het jaar terug te kijken. Jaaroverzichten van het nieuws. Hoogtepunten. Hoe liep het jaar. Hoe liep jouw jaar.
Ik heb dat eigenlijk nooit echt begrepen. Althans, nooit de behoefte of het gevoel gehad om terug te blikken. Hoezo ligt dat zo onlosmakelijk verbonden met een maand. De laatste maand van het jaar. Een moment in onze zelf gekozen (Westerse) tijdsindeling.
Ook dit jaar zal ik niet terugblikken. De terugblik is er namelijk altijd. Evenals de dankbaarheid voor alles. Dat hoeft voor mij niet aan kerst of oud en nieuw te worden verbonden.
Het hele jaar door realiseer ik me dat ik ontzettend veel geluk heb en veel mensen in mijn leven dankbaar ben. Mijn voorouders, die zich van boerenknechten tot middenstanders opwerkten. Mijn ouders, die geloofden in een nog betere toekomst voor mij dan die van henzelf. Zij die mij stimuleerden om te worden wie ik nu ben. Zonder de knechten uit mijn bloedlijn, zonder mijn opa en oma die verder wilden komen dan bedienden in een kroeg, zonder mijn ouders die alles uit de kast gehaald hebben om mij te krijgen waar ik nu ben. Gelukkig niet onder dwang, enkel onder positieve stimulatie.
Ik realiseer me dat ik zonder al die mensen nooit op het punt had gestaan waar ik nu sta. En daarom verdienen zij net zoveel credits als ik. Zonder hen, had ik hier niet gestaan. En als ik honder jaar eerder was gekomen, had ik gewoon pech gehad. Of was ik verbrand als een heks. Een te eigenwijze heks.
CSI dokter realiseert zich dat deze ontboezeming niet op een geheel origineel moment in het jaar komt. Het gevoel is echter continu aanwezig.
Ik heb dat eigenlijk nooit echt begrepen. Althans, nooit de behoefte of het gevoel gehad om terug te blikken. Hoezo ligt dat zo onlosmakelijk verbonden met een maand. De laatste maand van het jaar. Een moment in onze zelf gekozen (Westerse) tijdsindeling.
Ook dit jaar zal ik niet terugblikken. De terugblik is er namelijk altijd. Evenals de dankbaarheid voor alles. Dat hoeft voor mij niet aan kerst of oud en nieuw te worden verbonden.
Het hele jaar door realiseer ik me dat ik ontzettend veel geluk heb en veel mensen in mijn leven dankbaar ben. Mijn voorouders, die zich van boerenknechten tot middenstanders opwerkten. Mijn ouders, die geloofden in een nog betere toekomst voor mij dan die van henzelf. Zij die mij stimuleerden om te worden wie ik nu ben. Zonder de knechten uit mijn bloedlijn, zonder mijn opa en oma die verder wilden komen dan bedienden in een kroeg, zonder mijn ouders die alles uit de kast gehaald hebben om mij te krijgen waar ik nu ben. Gelukkig niet onder dwang, enkel onder positieve stimulatie.
Ik realiseer me dat ik zonder al die mensen nooit op het punt had gestaan waar ik nu sta. En daarom verdienen zij net zoveel credits als ik. Zonder hen, had ik hier niet gestaan. En als ik honder jaar eerder was gekomen, had ik gewoon pech gehad. Of was ik verbrand als een heks. Een te eigenwijze heks.
CSI dokter realiseert zich dat deze ontboezeming niet op een geheel origineel moment in het jaar komt. Het gevoel is echter continu aanwezig.
RSS-feed