“Ze heeft bijna 24 uur in de kou buiten gezeten. Ze was opgesloten in de binnentuin van haar appartementencomplex.” Een bezorgde buur had de politie gebeld toen hij rond middernacht de vrouw, ineengefrommeld in een hoekje zag zitten.
De Marokkaanse vrouw zit inderdaad te schudden op haar stoel. Ze heeft het heel koud. Als ik haar huid voel, voelt ze warm aan. Dat zie ik wel vaker, bij daklozen die in de vrieskou buiten door blijven lopen. Haar lichaamstemperatuur is gelukkig niet extreem laag. Net iets onder de 36 graden. Een gunstig teken.
De politie heeft al getracht mevrouw wat op te laten warmen middels warme dranken en meerdere dekens. Het lijkt enig effect te sorteren, hoewel mevrouw nog steeds stevig zit te schudden.
“Kunt u ook even naar haar verwondingen kijken?” verzoekt de agente mij. Ze zit hier voor huiselijk geweld. Ze wordt regelmatig door haar man geslagen. Ook sluit hij haar op in huis. Ze mag nooit het huis uit. Daarom was ze via het badkamerraam gevlucht. Ze wilde weg uit die gevangenis.
Haar vluchtroute leidde echter naar de (gesloten) binnentuin van het appartementencomplex. Aldaar kon ze niet verder. Terug durfde ze ook niet, wat zou er wel niet gebeuren als ze terug in huis kwam?
Als de vrouw haar hoofddoek afdoet en zich deels ontkleedt zie ik meerdere blauwe plekken. Sommige vrij nieuw, andere van oudere datum. Ik leg ze vast in het kader van de aangifte.
“Komt alles goed?” vraagt ze me, al schuddend en angstig kijkend. Ik leg haar uit dat haar lichaamstemperatuur niet extreem gedaald is en dat ze met de warme dranken en vele dekens uiteindelijk weer op normale temperatuur zal komen. “Danku mevrouw,” zegt ze al knikkend terwijl ze me een handkus geeft. Ze kijkt alweer een stuk vrolijker.
De politie gaat verder met de aangifte voor huiselijk geweld. Vermoedelijk zal een tijdelijk huisverbod worden opgelegd. Dit houdt in dat de geweldpleger gedurende een bepaalde periode niet in eigen huis mag komen. Tevens wordt er hulpverlening voor het echtpaar ingeschakeld.
“Helpt dat nou?” vraag ik, terwijl ik langzaam richting de deur loop.
De eerste resultaten zijn vooralsnog goed, blijkt uit evaluaties van de invoering van het tijdelijk huisverbod.
Ik hoop het van harte.
Want leven in een gevangenis, thuis of niet-thuis, lijkt me werkelijk verschrikkelijk.
Geinspireerd op het voornemen van het kabinet om een boerkaverbod in te voeren. CSI dokter is ook geen voorstander van boerka’s. Maar ze denkt ook dat het verbieden van een boerka de behoefte om een boerka te dragen niet zal doen afnemen. Hooguit verbannen we deze vrouwen dan naar hun huis, waar ze dan volledig aan gekluisterd zullen zijn als ze op straat in de boeien worden geslagen. En dan leven ze niet alleen in een kooi van kleding, maar ook nog in een thuisgevangenis.