Vier kale muren. Een kaal plafond. Een kale vloer. Een wc, als het meezit. Een plastic matras op de grond. Meestal geen raam. Geen klok. Geen kalender. Geen plaatsaanduiding. Geen tv. Geen tijdschriften. Licht vanuit een TL-buis…. Fel en flets.
Welkom in de isoleercel.
Gestript van kleren en gehuld in een drenkelingenpak (ook wel bekend als scheurpak) mag je er verblijven. Zelden uit eigen keus. Met geluk een lig je onder een deken, die niet uit elkaar te trekken is. Heel comfortabel oogt zo’n onscheurbaar deken niet. Het doet me denken aan glaswol, maar dan nog iets compacter, in een grijsgroene kleur.
Regelmatig kom ik in isoleercellen. Een naar gevoel bekruipt me als ik zo’n lege cel in kijk. Hier wil je niet zijn, schreeuwt de kale kille ruimte je toe.
Soms moet je iemand er helaas wel plaatsen. Zij die zich proberen te verhangen met kun eigen kleding. Zij die horendol door de cel rondrazen en zichzelf in een blinde woede per ongeluk beschadigen. Zij die de vastgelaste stoeltjes uit de cel los weten te rukken en rondgooien. Zij die overal met hun hoofd tegenaan slaan.
Voor zij die echt gevaar voor zichzelf opleveren, is het een goede tijdelijke oplossing. Op voorwaarde dat het zo kort mogelijk is. Zodra het gevaar geweken is, is een isoleercel een plek waar je niemand wil laten vertoeven.
Zou jij niet angstig, gedesorienteerd, boos, benauwd en paranoide worden in zo’n ruimte?
Gelukkig zijn er goede voornemens om het gebruik van de isoleercel zo veel mogelijk in te (gaan) perken.
GGZ Friesland gaat bij wijze van proef een mediazuil in de isoleercel plaatsen.
Mijns inziens een eerste stap in de goede richting.
Is er immers ooit iemand ‘beter’ geworden van totale (sociale) isolatie?
Geinspireerd door krantenbericht 'Mediazuil in isoleercel' van de Telegraaf
Spraakmakende zaken: uitzending over zin en onzin van de isoleercel
Boek 'Alleen, berichten uit de isoleercel'
GGZer Drenthe (reaguurder Telegraaf) lijkt te solliciteren naar ontslag? BLOG photojeanique
Welkom in de isoleercel.
Gestript van kleren en gehuld in een drenkelingenpak (ook wel bekend als scheurpak) mag je er verblijven. Zelden uit eigen keus. Met geluk een lig je onder een deken, die niet uit elkaar te trekken is. Heel comfortabel oogt zo’n onscheurbaar deken niet. Het doet me denken aan glaswol, maar dan nog iets compacter, in een grijsgroene kleur.
Regelmatig kom ik in isoleercellen. Een naar gevoel bekruipt me als ik zo’n lege cel in kijk. Hier wil je niet zijn, schreeuwt de kale kille ruimte je toe.
Soms moet je iemand er helaas wel plaatsen. Zij die zich proberen te verhangen met kun eigen kleding. Zij die horendol door de cel rondrazen en zichzelf in een blinde woede per ongeluk beschadigen. Zij die de vastgelaste stoeltjes uit de cel los weten te rukken en rondgooien. Zij die overal met hun hoofd tegenaan slaan.
Voor zij die echt gevaar voor zichzelf opleveren, is het een goede tijdelijke oplossing. Op voorwaarde dat het zo kort mogelijk is. Zodra het gevaar geweken is, is een isoleercel een plek waar je niemand wil laten vertoeven.
Zou jij niet angstig, gedesorienteerd, boos, benauwd en paranoide worden in zo’n ruimte?
Gelukkig zijn er goede voornemens om het gebruik van de isoleercel zo veel mogelijk in te (gaan) perken.
GGZ Friesland gaat bij wijze van proef een mediazuil in de isoleercel plaatsen.
Mijns inziens een eerste stap in de goede richting.
Is er immers ooit iemand ‘beter’ geworden van totale (sociale) isolatie?
Geinspireerd door krantenbericht 'Mediazuil in isoleercel' van de Telegraaf
Spraakmakende zaken: uitzending over zin en onzin van de isoleercel
Boek 'Alleen, berichten uit de isoleercel'
GGZer Drenthe (reaguurder Telegraaf) lijkt te solliciteren naar ontslag? BLOG photojeanique
RSS-feed